Przejdź do zawartości

EPDM

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

EPDM (ang. ethylene propylene diene monomer [rubber]) – terpolimer otrzymywany z monomerów etylenowo-propylenowo-dienowych. Jest elastomerem usieciowanym w procesie wulkanizacji siarkowej lub nadtlenkowej. Cechuje się dobrymi właściwościami do odwracalnej deformacji pod wpływem działania sił mechanicznych, z zachowaniem ciągłości jego struktury.

EPDM posiada bardzo dobre właściwości m.in. odporność na warunki atmosferyczne (ozon), odporność na działanie wody, stabilność właściwości w temperaturze do 110 °C, elastyczność w temperaturze do -40 °C, aczkolwiek występuje również mieszanka EPDM odporna do 150°C[1]. Twardość w zakresie od 40-90 skali twardości Shore’a typu A.

Dzięki swoim właściwościom znalazł szerokie zastosowanie w produkcji wyrobów dla przemysłu motoryzacyjnego:

  • uszczelnienia drzwi i szyb
  • profile uszczelniające do stolarki tworzywowej
  • węże hydrauliczne
  • osłony kabli elektrycznych
  • pokrycia dachowe
  • produkcji kołnierzy do okien dachowych

Popularnym zastosowaniem jest wykonywanie nawierzchni bezpiecznych placów zabaw. Ponadto EPDM szeroko stosowany jest w przemyśle spożywczym jako materiał na węże przesyłowe oraz uszczelnienia. Tego typu wyroby powinny posiadać certyfikację FDA.

Nazwy handlowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Guma EPDM - Właściwości Materiału [online], Powerruber.com [dostęp 2021-01-02] (pol.).