Przejdź do zawartości

Działalność ubezpieczeniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Działalność ubezpieczeniowa – pojęcie normatywne z dziedziny prawa ubezpieczeń, którego źródłem jest ustawa o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej[1]. Zgodnie z art. 4 ust. 1 przedmiotowej ustawy przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Czynności ubezpieczeniowe zostały szczegółowo wymienione w art. 4 ust. 7, 8 i 9 tej ustawy. Z uwagi na kryterium uprawnienia do wykonywania poszczególnych czynności ubezpieczeniowych, można je podzielić na czynności sensu stricto i czynności sensu largo. Do pierwszego rodzaju można zaliczyć takie czynności, które mogą być wykonywane wyłącznie przez zakłady ubezpieczeń lub na ich zlecenie, lecz w imieniu i na rachunek zakładu ubezpieczeń (czynności sensu stricto) oraz czynności, które mogą być wykonywane nie tylko przez zakłady ubezpieczeń, lecz także przez inne podmioty nieposiadające statusu zakładu ubezpieczeń (tj. nieposiadające stosownego zezwolenia) i dopiero ich wykonywanie przez ubezpieczycieli nadaje im walor czynności ubezpieczeniowych (czynności ubezpieczeniowe sensu largo)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz.U. z 2024 r. poz. 838)
  2. M. Adamowicz, w: Brodecki Z. (red.), Glicz M. (red.), Serwach M. (red.), Adamowicz M., Brodecka-Chamera A., Fuchs D., Janyga B., Koroluk S., Kruczalak-Jankowska J., Malinowska K., Maśniak D., Nawracała J., Spigarska E., Wieczorek E., Wowerka A., Prawo ubezpieczeń gospodarczych. Komentarz. Tom I. Komentarz do przepisów prawnych o funkcjonowaniu rynku ubezpieczeń, Lex.