Dyskusja:Anatolij Rybakow
Przenoszę do dyskusji spod błędnej nazwy - Rybakow, bardzo proszę wikipedystę Abecadło o wyjaśnienie kwestii praw autorskich i scalenie artykułów
- Siedlaro ¿? 20:19, 30 lip 2006 (CEST)
Anatolij Naumowicz Rybakow (Анатолий Наумович Рыбаков)-znany rosyjski pisarz, autor wielu nowel i powieści między innymi: "Kortik", "Brązowy ptak", "Ciężki piasek" i "Dzieci Arbatu" urodzony 14 stycznia 1911 w Czernichowie na Ukrainie zmarł 23 grudnia 1998 roku w Nowym Jorku. Od 1919 roku mieszkał w Moskwie przy ulicy Arbat, od 1930 roku studiował w Moskiewskim Instytucie Transportu. Przełomowym momentem jego życia było aresztowanie przez OGPU w dniu 5 listopada 1933 roku a następnie skazanie na podstawie artykułu 58 par. 10 k.k. RSFRR(kontrrewolucja i agitacja) na osiedlenie się na Syberii na okres 3 lat, w 1960 roku został w pełni zrehabilitowany. Po zakończeniu zsyłki nie mógł się odnaleźć realiach stalinizmu i podróżował po całym ZSSR podejmując różne dorywcze zajęcia przy których nie trzeba było wypełniać ankiety wstępnej,pracował głównie jako tragarz. Od 1941 roku służył w Armii Czerwonej, brał udział w walkach na bardzo wielu frontach poczynając od obrony Moskwy skończywszy na braniu udziału w szturmie Berlina. Wojnę ukończył w stopniu majora-inżyniera gwardii w korpusie pancernym.
Twórczość:
[edytuj kod]Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął działalność literacką: w 1948 roku opublikował bardzo popularną w Związku Radzieckim nowelę "Kortik"(Кортик), w 1950 "Kierowców" a w 1956 roku powieść "Brązowy ptak" («Бронзовая птица») . W 1979 roku opublikował opowiadającą o tragicznych losach żydowskiej rodziny mieszkającej na Ukrainie w czasach okupacji hitlerowskiej nowelę "Ciężki piasek". Jego najbardziej znanym dziełem była oparta na wątkach autobiograficznych powieść "Dzieci Arbatu"(«Дети Арбата») skierowana do druku w 1966 roku, której publikacja została jednak wstrzymana przez cenzurę i wydana dopiero w 1987 jako jedna z pierwszych książek wcześniej ocenzurowanych jako antystalinowskie. Rozgrywa się ona w latach 1933-1934 tuż przed rozpoczęciem tzw Wielkiej Czystki i opowiada o losach grupy przyjaciół-mieszkańców ulicy Arbat. Głównym bohaterem książki jest Szasza Pankratow, którego losy są powieleniem losów autora powieści- komsomolczyk, niedoszły inżynier, który z błahego, właściwie sfingowanego powodu zostaje zesłany na 3 lata na Syberię. Autor pokazuje życie w ZSSR przez pryzmat życia prostych ludzi-urzędników, młodzieży, gospodyń domowych, stara się także zarysować portret psychologiczny Stalina, którego ukazuje w dość negatywnym świetle.W 1990 roku opublikował dalsze losy bohaterów powieści w książce " "Trzydziesty piąty i następne lata"( «Тридцать пятый и другие годы».) a 1995 roku w powieści "Strach" («Страх»). Po upadku Związku Radzieckiego wyemigrował do USA i tam też opublikował swoje wspomnienia " The Novel of Memoirs" opowiadające o bardzo wielu osobach, które poznał w ciągu swojego długiego życia (między innymi przywódców ZSSR i Rosji od Stalina od Jelcyna, a także wiele osób ze świata kultury między innymi Okudżawę).