Droga rdzeniowo-wzgórzowa
Droga rdzeniowo-wzgórzowa (łac. tractus spinothalamicus) prowadzi wrażenia bólu i temperatury oraz dotyku bez określenia jego rodzaju, od zwojów nerwów rdzeniowych do wzgórza.
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Impulsacja z receptorów biegnie nerwami obwodowymi do zwojów nerwów rdzeniowych, następnie korzeniami tylnymi do rogów tylnych rdzenia kręgowego. Następnie wstępują lub zstępują szlakiem rdzeniowo-wzgórzowym bocznym (Lissauera) o jeden lub dwa segmenty rdzenia. Na tym poziomie ulegają przełączeniu synaptycznemu w rogach tylnych. Następnie przecinają istotę pośrednią środkową, przechodzą na przeciwną stronę rdzenia (ulegają skrzyżowaniu) i wstępują w przeciwstronnej drodze rdzeniowo-wzgórzowej w sznurach bocznych (szlak rdzeniowo-wzgórzowy boczny Lissauera przewodzący czucie bólu i temperatury) i przednich (szlak rdzeniowo-wzgórzowy przedni przewodzący czucie dotyku) rdzenia kręgowego. Oba szlaki zbiegają się w pniu mózgu jako wstęga rdzeniowa (lemniscus spinalis), sąsiadująca z wstęgą przyśrodkową, i ulegają przełączeniu w jądrze brzusznym tylnym-bocznym (VPL) wzgórza. Stamtąd wysyłana jest projekcja do kory somatoczuciowej w płacie ciemieniowym.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Christopher Turner, Anish Bahra, Katia Cikurel: Crash Course: Neurologia. Wrocław: Elsevier Urban&Partner, s. 101-102. ISBN 978-83-60290-71-2.
