Domino Harvey
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
brytyjska |
Domino Harvey (ur. 7 sierpnia 1969 w Londynie, zm. 27 czerwca 2005 w Los Angeles) – brytyjska modelka, łowczyni nagród[1]. W 2005 powstał poświęcony jej film biograficzny pt. Domino. W tytułową rolę wcieliła się Keira Knightley[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Domino Harvey była córką aktora Laurence’a Harveya oraz modelki Paulene Stone. Dorastała w londyńskiej dzielnicy Belgravia, trenowała sztuki walki, zmieniała szkoły[2]. Ostatecznie porzuciła szkołę jako nastolatka i zaczęła karierę modelki, pracowała też jako DJ w klubach Londynu. Kierowała jednym z nich. Studiowała inżynierię dźwięku. W wieku lat 19, po podróży do Izraela, przeniosła się do USA, gdzie wcześniej zamieszkała jej matka, która wyszła ponownie za mąż po śmierci Laurence’a w 1973 roku[3].
Po osiedleniu się w Los Angeles, Domino pracowała jako DJ w kolejnych klubach, pracowała też w ochotniczej straży pożarnej w kalifornijskiej miejscowości Boulevard. W tym czasie uzyskała pozwolenie na broń. W 1993 po nieudanej próbie podjęcia pracy w zawodowej straży pożarnej w Los Angeles, wzięła udział w szkoleniu łowców nagród[4].
Łowczyni nagród
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu kursu łowców nagród rozpoczęła współpracę ze swoim trenerem, Edem Martinezem w prowadzonej przez Celesa Kinga III agencji łowców, będąc jedną z nielicznych kobiet uprawiających ten zawód. Początkowo poszukiwała dilerów narkotyków i złodziei, tropiła też osoby podejrzewane o popełnienie morderstw. Martinez przyznał po jej śmierci, że była jedną ze skuteczniejszych znanych mu osób wykonujących ten zawód. Kolekcjonowała białą broń, w mieszkaniu trzymała też karabinek AK. W połowie lat 90. jej roczne zarobki wynosiły 30 000–40 000 dolarów, jednak przyznawała, że zawód jest jej pasją i wykonuje go mimo tego, że nie jest wysoko opłacany. Działała na terenie południowej Kalifornii, jednak zdarzyło jej się wyjechać do Atlanty w czasie ścigania zbiega figurującego na liście 10 najbardziej poszukiwanych przez FBI[4].
Po opublikowaniu przez brytyjski Daily Mail artykułu o jej pracy, zainteresował się nią reżyser filmowy Tony Scott. Wkrótce zaprzyjaźnili się i regularnie się odwiedzali, Scott obserwował ją w czasie wykonywania pracy. Przyjaźń trwała do śmierci Domino[3].
Uzależnienie i śmierć
[edytuj | edytuj kod]Harvey czterokrotnie podejmowała kuracje odwykowe. Scott twierdził, że łowcy głów używali narkotyków znajdowanych przy przestępcach w czasie ich zatrzymania. W 1997 Domino wyjechała na dwuletnią kurację na Hawaje. W 2001, po powrocie do Kalifornii, próbowała bezskutecznie podjąć pracę u poprzedniego pracodawcy[4].
W 2003 została aresztowana pod zarzutem posiadania krystalicznej metamfetaminy, znalezionej przez policję badającą sprawę włamania do jej mieszkania. Podjęła kurację odwykową i została zwolniona. W maju 2005 ponownie została zatrzymana przez policję federalną. Zarzucono jej handel metamfetaminą, do czego się nie przyznała. Po trzech tygodniach w areszcie wniosła kaucję w wysokości miliona dolarów i pozostawała w areszcie domowym pod dozorem elektronicznym w swoim domu w zachodnim Hollywood[2]. Konsekwentnie utrzymywała, że jest niewinna, a zarzuty były spreparowane. W czasie aresztu domowego mieszkała z osobą wynajętą w celu uniemożliwienia jej kontaktu z substancjami uzależniającymi. W nocy 27 czerwca 2005 osoba ta znalazła ją nieprzytomną w wannie. Pomoc lekarska udzielona w szpitalu okazała się nieskuteczna. Koroner określił, że zgon nastąpił wskutek przedawkowania środka przeciwbólowego o nazwie Fentanyl[4].
Film
[edytuj | edytuj kod]Oparty na życiu Harvey film biograficzny miał premierę już po jej śmierci, w październiku 2005 roku. Tony Scott pracował nad filmem wraz z Domino przez prawie 12 lat[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sukces i śmierć. Tragedia pięknej Domino. onet.pl. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ a b c She loved bringing in sleazebags. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ a b c A Lust for Life and Danger. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ a b c d Real 'Domino' took a bad turn, with a San Diego stop. [dostęp 2016-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 marca 2016)].