Przejdź do zawartości

Domenico Ferrata

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Domenico Ferrata
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

4 marca 1847
Gradoli

Data i miejsce śmierci

10 października 1914
Rzym

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

4 września 1914–10 października 1914

Sekretarz Kongregacji Nauki Wiary
Okres sprawowania

2 stycznia 1914–10 października 1914

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 września 1869

Nominacja biskupia

2 kwietnia 1885
tytularny arcybiskup Tessalonica

Sakra biskupia

19 kwietnia 1885

Kreacja kardynalska

22 czerwca 1896
Leon XIII

Kościół tytularny

S. Prisca

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 kwietnia 1885

Konsekrator

Lodovico Jacobini

Współkonsekratorzy

Isidore-Joseph du Rousseaux
Édouard-Joseph Bélin

Domenico Ferrata (ur. 4 marca 1847 w Gradoli, zm. 10 października 1914 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał, Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę jezuicką w Orvieto, a następnie seminarium w rodzinnej diecezji Montefiascone. Uzyskał doktorat utroque iuris w Rzymie. Święcenia kapłańskie otrzymał 18 września 1869. Był profesorem prawa kanonicznego na Ateneum S. Apolinare (od 1876), a następnie teologii dogmatycznej na Ateneum Propaganda Fide. Od 1879 był prywatnym szambelanem i audytorem nuncjatury we Francji. Funkcję tę pełnił do 1882, po czym został podsekretarzem w Kongregacji Obrzędów i Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. Uzyskał tytuł prałata domowego. Był nadzwyczajnym apostolskim delegatem do Szwajcarii. Został kanonikiem Patriarchalnej bazyliki liberiańskiej. Od 1884 przewodził Pontyfikalnej Akademii Kościelnej.

2 kwietnia 1885 roku otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Tessalonica. Został też parę dni później nuncjuszem w Belgii. Sakry udzielił mu kardynał Lodovico Jacobini. Sekretarz Kongregacji ds. Nadzwyczajnych Spraw Kościoła od 1889. Dwa lata później został nuncjuszem we Francji.

Na konsystorzu z czerwca 1896 kreowany kardynałem. Od 1899 do 1900 pełnił funkcję Kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów. Od 1899 był prefektem Świętej Kongregacji Odpustów i Relikwii. Od października 1900 stał na czele Świętej kongregacji Obrzędów. Urząd ten pełnił do 1902 roku, kiedy to został prefektem kolejnej kongregacji, tym razem Kongregacji Biskupów. W 1908 papież Pius X powołał do istnienia Kongregację ds. Dyscypliny Sakramentów i na jej czele stanął właśnie Ferrata. W 1913 został archiprezbiterem Patriarchalnej bazyliki laterańskiej. Brał udział w konklawe 1903 i 1914, na którym wybrano Benedykta XV. Nowy papież mianował go Sekretarzem Stanu, lecz ten zmarł niespełna miesiąc po nominacji. Pochowany został w rodzinnym miasteczku.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]