Diastema (anatomia)

Diastema
	; Diastema prawdziwa
	Klasyfikacje
ICD-10	K07.3; Zaburzenia pozycji zębów – Diastema
	Multimedia w Wikimedia Commons

Diastema – przestrzeń między grupami zębów występująca u niektórych ssaków^[1]^[2]^[3].

Występuje fizjologicznie u zwierząt takich jak gryzonie^[3]^[4], przeżuwacze, naczelne (u których występuje w szczęce między kłem a bocznym siekaczem^[2]), oprócz ludzi (u których jest patologią).

U ludzi

Diastema u ludzi to szpara spowodowana rozsunięciem się zębów siecznych pośrodkowych górnych. Jest zaliczana do zaburzeń położenia zębów^[5].

Rodzaje

Wyróżnia się diastemę:

prawdziwą – spowodowaną przerostem wędzidełka wargi górnej;
rzekomą – spowodowaną brakiem siekaczy bocznych, zmniejszoną ich postacią (mikrodoncja) lub mesiodensem;
fizjologiczną – obserwowaną w okresie przed wyrznięciem się zębów siecznych bocznych (nie wymaga leczenia).

Ze względu na ustawienie siekaczy pośrodkowych:

zbieżna – korony nachylone do siebie, korzenie rozsunięte – leczenie tylko aparatami stałymi;
rozbieżna – korony rozchylone, korzenie zbliżone – podatna na leczenie aparatami ruchomymi;
równoległa – sposób leczenia uzależniony jest od szerokości diastemy i wieku pacjenta^[5].

Zobacz też

aparat ortodontyczny

Przypisy

↑ Jolanta Hempel-Zawitkowska: Zoologia dla uczelni rolniczych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 355. ISBN 978-83-01-15076-1.
↑ ^a ^b Diastema w słowniku PWN. PWN. [dostęp 2014-12-15].
↑ ^a ^b Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 115. ISBN 83-7389-096-3.
↑ W. Zamachowski, A. Zyśk: Strunowce Chordata. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP, 1997.
↑ ^a ^b Zarys współczesnej ortodoncji: podręcznik dla studentów i lekarzy dentystów. Irena Karłowska (red.), Hanna Bielawska-Victorini i in (aut.). Wyd. 3 uaktual. i rozszerz. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 97–98. ISBN 978-83-200-3687-9.

[Hempel-Zawitkowska-1] Jolanta Hempel-Zawitkowska: Zoologia dla uczelni rolniczych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 355. ISBN 978-83-01-15076-1.

[anekspwn-2] Diastema w słowniku PWN. PWN. [dostęp 2014-12-15].

[Popielarska-Konieczna-3] Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 115. ISBN 83-7389-096-3.

[4] W. Zamachowski, A. Zyśk: Strunowce Chordata. Kraków: Wydawnictwo Naukowe WSP, 1997.

[kar-5] Zarys współczesnej ortodoncji: podręcznik dla studentów i lekarzy dentystów. Irena Karłowska (red.), Hanna Bielawska-Victorini i in (aut.). Wyd. 3 uaktual. i rozszerz. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 97–98. ISBN 978-83-200-3687-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]