Przejdź do zawartości

Dializa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Urządzenie do hemodializy

Dializa (gr. diálysis = „rozpuszczanie”, „rozdzielanie”) – metoda oczyszczania roztworów koloidalnych z elektrolitów przy użyciu błony półprzepuszczalnej.

W nefrologii stosuje się zabiegi dializacyjne u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, którzy nie kwalifikują się do zabiegu przeszczepienia nerki albo oczekują na ten zabieg.

Zabieg ten umożliwia usunięcie większości szkodliwych produktów przemiany materii, w tym mocznika.

Poza tym zabiegi hemodializy wykorzystywane są w leczeniu niektórych zatruć, wówczas celem zabiegu jest usunięcie toksycznej substancji znajdującej się we krwi. Przykładem może być hemodializa w leczeniu zatrucia glikolem etylenowym.

Najczęściej stosowane są dwie metody zabiegu dializy:

Jest to najczęstsza w Polsce metoda leczenia stosowana w chorobie nerek wymagającej terapii nerkozastępczej; co roku dializowanych pacjentów jest ponad 130/mln[1].

Wskazania

[edytuj | edytuj kod]

Wskazania do dializy to[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski, Interna Szczeklika 2017, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2017, s. 1642, ISBN 978-83-7430-517-4.
  2. Krystyna Kubicka, Wanda Kawalec, Ewa Bernatowska, Pediatria. Podręcznik dla studentów, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 486, ISBN 978-83-200-3433-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]