Przejdź do zawartości

Dezomorfina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dezomorfina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C17H21NO2

Masa molowa

271,35 g/mol

Wygląd

prostokątne płytki po krystalizacji z mieszaniny acetonu i wody[1]

Identyfikacja
Numer CAS

427-00-9

PubChem

5362456

DrugBank

DB01531

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce

środek odurzający grup I-N i IV-N

Dezomorfinaorganiczny związek chemiczny, pochodna morfiny, różniąca się od niej brakiem grupy hydroksylowej i wiązania podwójnego. Ma działanie uspokajające i przeciwbólowe, jest ok. 8–10 razy silniejsza od morfiny[3][4][5][6]. Tradycyjnie syntetyzowana z kodeiny[7].

Dezomorfina została opisana i opatentowana w 1932 roku w Stanach Zjednoczonych[8]. Stała się popularna w Rosji w 2010 roku, gdzie jest otrzymywana domowymi sposobami z mieszaniny m.in. kodeiny, jodu i fosforu. Uzyskany w ten sposób narkotyk, tzw. krokodyl (ros. крокодил), ze względu na zanieczyszczenia i toksyczne związki powstałe w procesie produkcji, nieodwracalnie uszkadza organizm zażywającego, na skórze którego pojawiają się zielonkawe plamy spowodowane gniciem ciała. Po pewnym czasie występują również niegojące się rany, w które często wdaje się gangrena, doprowadzając do śmierci albo do konieczności amputacji mięśnia (o ile nie został on wcześniej dostatecznie zniszczony, aby nastąpiło samoistne oderwanie się od ścięgien i kości)[9][10].

Synteza

[edytuj | edytuj kod]
Synteza dezomorfiny z kodeiny

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Desomorphine, [w:] Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 14, Whitehouse Station, New Jersey: Merck & Company, 2006, ISBN 978-0-911910-00-1, OCLC 938242785 (ang.).
  2. Desomorphine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2016-08-11] (ang.).
  3. Alan F. Casy, Robert T. Parfitt, Opioid Analgesics. Chemistry and Receptors, New York: Plenum Press, 1986, s. 32, ISBN 978-0-306-42130-3.
  4. R. Bognar, S. Makleit, Neue Methode für die Vorbereitung von dihydro-6-desoxymorphine, „Arzneimittelforschung”, 8 (6), 1958, s. 323–325, PMID13546093 (niem.).
  5. Paul A.J. Janssen, A Review of the Chemical Features Associated with Strong Morphine-Like Activity, „British Journal of Anaesthesia”, 34 (4), 1962, s. 260–268, DOI10.1093/bja/34.4.260, PMID14451235.
  6. Lewis J. Sargent, Everette L. May, Agonists-antagonists derived from desomorphine and metopon, „Journal of Medicinal Chemistry”, 13 (6), 1970, s. 1061–1063, DOI10.1021/jm00300a009, PMID4098039 (ang.).
  7. Nathan B. Eddy, Homer A. Howes, Studies of Morphine, Codeine and their Derivatives X. Desoxymorphine-C, Desoxycodeine-C and their Hydrogenated Derivatives, „Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics”, 55 (3), 1935, s. 67–257 (ang.).
  8. Lyndon Frederick Small, Morphine Derivative and Processes for its Preparation, patent US 1980972, 13 listopada 1932 [dostęp 2012-01-21] (ang.).
  9. Michał Siegieda, „Krokodyl” wygryzł heroinę, [w:] TVP Info [online], 9 stycznia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2012-04-15].
  10. Kamil Przybyliński, „Krokodyl”, niezwykle groźny narkotyk z Rosji coraz popularniejszy, [w:] Wiadomości24.pl [online], 9 stycznia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2012-01-13].