Przejdź do zawartości

Detektor podczerwieni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Prototyp szybkiego detektora podczerwieni zainstalowanego na instrumencie PIONIER w Obserwatorium Paranal ESO[1]

Detektor podczerwieni, detektor promieniowania podczerwonego (ang. infrared detector) – półprzewodnikowy element elektroniczny, który pozwala na przekształcenie energii promieniowania podczerwonego w energię elektryczną. Zasada działania opiera się na ogrzewaniu elementu detektora przez absorbowane promieniowanie elektromagnetyczne (detekcja termiczna) lub na efekcie fotoelektrycznym, zachodzącym w materiale półprzewodnikowym (detekcja kwantowa).

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Detektory podczerwieni są powszechne w sektorze przemysłowym, konsumenckim, a także w sektorze zbrojeniowym. Stosowane są w systemach pomiaru temperatury, zliczania osób czy wykrywania ognia lub dymu. Detektory mają również zastosowanie w medycynie, m.in. w wykrywaniu nowotworu czy badaniu oddechu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]