Dennis Ralston
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
27 lipca 1942 |
Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 2020 |
Wzrost |
188 cm |
Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny |
1967 |
Zakończenie kariery |
1977 |
Gra pojedyncza | |
Najwyżej w rankingu |
5 (1966) |
Australian Open |
SF (1970) |
Roland Garros |
4R (1966) |
Wimbledon |
F (1966) |
US Open |
SF (1960) |
Gra podwójna | |
Australian Open |
SF (1971) |
Roland Garros |
W (1966) |
Wimbledon |
W (1960) |
US Open |
W (1961–1963) |
Dennis Ralston właśc. Robert Dennis Ralston (ur. 27 lipca 1942 w Bakersfield, zm. 6 grudnia 2020 w Austin[1]) – amerykański tenisista, zwycięzca 5 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Ralston został finalistą 1 turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej, Wimbledonu 1966, jednak przegrał decydujący mecz z Manuelem Santaną.
W grze podwójnej osiągnął 9 finałów Wielkiego Szlema, z których w 5 triumfował, natomiast w konkurencji gry mieszanej jest finalistą 4 imprez tej rangi.
W latach 1960–1966 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa. W 1963 zdobył w zespołem trofeum po finale zakończonym wynikiem 3:2 z Australią. Wygrał otwierający rywalizację mecz z Johnem Newcombe'em, zdobył punkt w deblu z Chuckiem McKinleyem pokonując Roya Emersona i Neale’a Frasera i przegrał rywalizację singlową z Royem Emersonem.
Był jednym z 8 tenisistów, którzy jako pierwsi przeszli na zawodowstwo, tzw. „Handsome Eight”[2].
Po zakończeniu kariery zaczął pracować jako trener reprezentacji w Pucharze Davisa (1968–1971) i kapitan zespołu (1972–1975)[3]. W 1975 doprowadził Stany Zjednoczone do kolejnego tytułu w turnieju.
W 1987 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3].
Finały w turniejach wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1966 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Manuel Santana | 4:6, 9:11, 4:6 |
Gra podwójna (5–4)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1960 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rafael Osuna | Mike Davies Bobby Wilson |
7:5, 6:3, 10:8 |
Zwycięzca | 2. | 1961 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Chuck McKinley | Rafael Osuna Antonio Palafox |
6:3, 6:4, 2:6, 13:11 |
Finalista | 1. | 1962 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Chuck McKinley | Rafael Osuna Antonio Palafox |
4:6, 12:10, 6:1, 7:9, 3:6 |
Zwycięzca | 3. | 1963 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Chuck McKinley | Rafael Osuna Antonio Palafox |
9:7, 4:6, 5:7, 6:3, 11:9 |
Zwycięzca | 4. | 1964 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Chuck McKinley | Graham Stilwell Mike Sangster |
6:3, 6:2, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 1966 | French Championships, Paryż | Ceglana | Clark Graebner | Ilie Năstase Ion Țiriac |
6:3, 6:3, 6:0 |
Finalista | 2. | 1966 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Clark Graebner | Roy Emerson Fred Stolle |
4:6, 4:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 1969 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Charlie Pasarell | Ken Rosewall Fred Stolle |
6:2, 5:7, 11:13, 3:6 |
Finalista | 4. | 1971 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Arthur Ashe | Roy Emerson Rod Laver |
6:4, 7:9, 8:6, 4:6, 4:6 |
Gra mieszana (0–4)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1961 | U.S. National Championships, Forest Hills | Trawiasta | Darlene Hard | Margaret Smith Court Bob Mark |
nie rozegrano |
Finalista | 2. | 1962 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ann Haydon-Jones | Margaret Osborne DuPont Neale Fraser |
6:2, 3:6, 11:13 |
Finalista | 3. | 1966 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Billie Jean King | Margaret Smith Court Ken Fletcher |
6:4, 3:6, 3:6 |
Finalista | 4. | 1969 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Françoise Durr | Margaret Smith Court Marty Riessen |
5:7, 3:6 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Remembering Dennis Ralston, 1942-2020: Tennis Renaissance Man. tennis.com. [dostęp 2020-12-06]. (ang.).
- ↑ Steven Lynch , The Handsome Eight and another Royal disappointment, „ESPN.co.uk”, 6 lipca 2011 [dostęp 2017-05-19] (ang.).
- ↑ a b Dennis Ralston [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2017-05-19] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).