Przejdź do zawartości

Łysiczka drobna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Deconica crobula)
Łysiczka drobna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Gromada

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

pierścieniakowate

Rodzaj

Deconica

Gatunek

łysiczka drobna

Nazwa systematyczna
Deconica crobula (Fr.) Romagn.
Revue Mycol., Paris 2(6): 244 (1937)

Łysiczka drobna (Deconica crobula (Fr.) Romagn. – gatunek grzybów należący do rodziny pierścieniakowatych (Strophariaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Deconica, Strophariaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1838 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus crobulus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Henri Charles Louis Romagnesi w 1937 r.[1]

Synonimy[2]:

  • Agaricus crobulus Fr. 1838
  • Geophila crobula (Fr.) Kühner & Romagn. 1953
  • Hylophila crobula (Fr.) Quél. 1886
  • Naucoria crobula (Fr.) Henn 1898
  • Psilocybe crobula (Fr.) Singer 1962
  • Psilocybe inquilina var. crobula (Fr.) Høil. 1978
  • Tubaria crobula (Fr.) P. Karst. 1879

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. dla synonimu Psilocybe crobula[3]. Po przeniesieniu do rodzaju Deconica nazwa polska stała się niespójna z nazwą naukową.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 0,8–2 cm, początkowo półkulisty, potem płaskołukowaty. Powierzchnia gładka, z białymi pozostałościami osłony, które zwieszają się również z brzegu. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym umbrowo-brązowy, tabakowo-brązowy lub czerwonobrązowy, w stanie wilgotnym ochrowy, lepki i śliski[4].

Blaszki

Przyrośnięte, o szerokości do 4 mm, początkowo kremowe, potem rdzawobrązowe[4].

Trzon

Wysokość 2–4 cm, grubość 1,5–3 mm, cylindryczny. Powierzchnia rdzawobrązowa, pokryta białymi łuseczkami z zanikającym pierścieniem[4].

Miąższ

Cienki, ochrowo brązowy, bez wyraźnego zapachu i smaku[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki nieco elipsoidalne, cienkościenne, w wysypie brązowe, 6–8 × 3,5–5 µm. Pleurocystyd brak. Cheilocystydy butelkowate, 25–45 µm[5].

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Znane jest jej występowanie w Ameryce Północnej i Europie[6]. Władysław Wojewoda w 2003 r. podał w Polsce liczne stanowiska z uwagą, że rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane[3].

Grzyb saprotroficzny. Występuje w lasach liściastych na powalonych, martwych drzewach, gnijących łodygach traw, i liściach paproci, na resztkach drzewnych. Preferuje miejsca wilgotne i zacienione. Owocniki zazwyczaj od czerwca do października[4].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Stożkówka zimowo-jesienna (Conocybe appendiculata), ale nie ma resztek osłony na kapeluszu, a jej trzon jest białawo ochrowy, ponadto występuje na próchnicy, również w lasach iglastych[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-26] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2020-12-26] (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, ISBN 978-83-245-9550-1
  5. Psilocybe crobula [online] [dostęp 2020-12-26] (ang.).
  6. Psilocybe crobula [online], Discover Life [dostęp 2020-12-26] (ang.).