Przejdź do zawartości

Dark Magus: Live at Carnegie Hall

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dark Magus: Live at Carnegie Hall
Wykonawca albumu koncertowego
Miles Davis
Wydany

1974

Nagrywany

30 marca 1974

Gatunek

jazz, jazz rock, fusion,

Długość

1 godz. 39 min. 39 sek.

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Teo Macero

Oceny
Album po albumie
Get Up with It
(1974)
Dark Magus: Live at Carnegie Hall
(1974)
Pangaea
(1975)

Dark Magus: Live at Carnegie Hall – podwójny koncertowy album nagrany przez Milesa Davisa w Carnegie Hall w marcu 1974 r. i wydany przez firmę nagraniową Columbia w tym samym roku.

Charakter albumu

[edytuj | edytuj kod]

Ten koncertowy album Davisa został nagrany 30 marca 1974 r. przez nonet Milesa Davisa. Skład nonetu jest o tyle ciekawy, że nie ma w nim ani jednego klawiszowca, a gra aż trzech gitarzystów, z których dwu – Reggie Lucas i Pete Cosey – na pewno pasowało do charakteru ówczesnej muzyki Davisa, a trzeci – Dominique Gaumont – grający w stylu Hendriksa i używający efektów, i ich nadużywający – pasował zdecydowanie mniej. Jego ekspansywność zmusiła Lucasa i Coseya do wycofania się. Dlatego w kilku momentach Davis bezpardonowo ucina jego sola.

Rytmicznie album osadzony jest w funku, jak wiele nagrań dokonanych z Michaelem Hendersonem. Spora część muzyki ma dość mroczny charakter i stąd zapewne tytuł albumu.

Jedną z istotnych cech albumu jest niezwykle wyrafinowana i odkrywcza gra sekcji rytmicznej skontrastowanej z nie najlepszą formą dość schematycznie grających saksofonistów.

Zasadniczo prawie ten skład muzyków nagra dwa następne albumy Pangaeę i Aghartę. Najważniejszą zmianą będzie wejście do grupy saksofonisty Sonny'ego Fortune'a.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]
Nonet

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]
  • CD

Płyta pierwsza (I)

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Moja (Part 1)” – 12:28
  2. „Moja (Part 2)” – 12:40
  3. „Wili (Part 1)” – 14:20
  4. „Wili (Part 2)” – 10:44

Płyta druga (II)

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Tatu (Part 1)” – 18:47
  2. „Tatu (Part 2)” – 6:29 (Calypso Frelimo)
  3. „Nne (Part 1)” – 15:19 (Ife)
  4. „Nne (Part 2)” – 10:11
  • Album analogowy (winyl)

Płyta pierwsza

[edytuj | edytuj kod]

Strona pierwsza

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Moja (Part 1)”
  2. „Moja (Part 2)”

Strona druga

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Wili (Part 1)”
  2. „Wili (Part 2)”

Płyta druga

[edytuj | edytuj kod]

Strona trzecia

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Tatu (Part 1)”
  2. „Tatu (Part 2)” (Calypso Frelimo)

Strona czwarta

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Nne (Part 1)” (Ife)
  2. „Nne (Part 2)”

Opis płyty

[edytuj | edytuj kod]

Płyta analogowa (winylowa)

[edytuj | edytuj kod]
  • Producent – Teo Macero
  • Inżynier nagrywający – Shuichiro Hoshini
  • Miksowanie – Tomoo Suzuki
  • Daty nagrania – 30 marca 1974
  • Miejsce nagrania – Carnegie Hall, Nowy Jork
  • Czas albumu – 99 min. 39 sek./1 godz. 39 min. 39 sek.
  • Data wydania – 1974
  • Projekt okładki – Teruhisa Tajima
  • Fotografie na okładce – Shigeo Anzai i Ryuchi Okano
  • Firma nagraniowa – Sony
  • Numer katalogowy – Sopj 40AP

Wznowienie na CD

[edytuj | edytuj kod]
  • Producent – Bob Belden
  • Cyfrowy remastering – Tom Ruff
  • Studio – Sony Music Studios, Nowy Jork
  • Dyrektor projektu – Seth Rothstein
  • Seria Columbia Jazz Reissue – Steve Berkowitz, Kevin Gore
  • Kierownik artystyczny – Cozbi Sanchez-Cabrera
  • Koordynator A & R – Patti Matheny
  • Projekt – Randall Martin
  • Fotografie we wkładce – Urve Kuusik – wszystkie oprócz Sandy Speiser – str.2
  • Firma nagraniowa – Columbia/Legacy
  • Numer katalogowy – C2K 65173
  • ©1997 Sony Music Entertainment, Inc.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]