Przejdź do zawartości

Dariusz Kosiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dariusz Kosiński
Data urodzenia

1 lipca 1966

Zawód, zajęcie

teatrolog

Dariusz Kosiński (ur. 1 lipca 1966[1]) – polski teatrolog i performatyk, profesor nauk humanistycznych i nauczyciel akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1995 obronił pracę doktorską Sztuka aktorska Wandy Siemaszkowej, napisaną pod kierunkiem Jana Michalika, stopień doktora habilitowanego otrzymał w 2004, tytuł profesora w 2012. Był współzałożycielem i kierownikiem Katedry Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, z którą był związany do 2019, następnie został kierownikiem Pracowni Kultury Polskiej na Świecie w Instytucie Glottodydaktyki Polonistycznej UJ. W swoich badaniach zajmował się sztuką aktorską XIX wieku, polską tradycją teatralną i performatywną, twórczością Jerzego Grotowskiego (jest autorem jego biografii, był członkiem komitetu redakcyjnego Tekstów zebranych Grotowskiego (wyd. 2012)).

W latach 2010–2013 był dyrektorem programowym Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, a w latach 2014-2018 zastępcą dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie, był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Badań Teatralnych (2012-2016).

Jest laureatem Nagrody im. księdza Józefa Tischnera (2011) i Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2012) za książkę Teatra polskie. Historie.

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • Sztuka aktorska Wandy Siemaszkowej, Kraków 1997
  • Słownik postaci dramatycznych, Kraków 1999
  • Sztuka aktorska w polskim piśmiennictwie teatralnym XIX wieku – główne problemy, Kraków 2003
  • Sceny z życia dramatu, Kraków 2004
  • Juliusz Osterwa Przez teatr – poza teatr. Wybór pism, Wrocław 2004 - opracowanie i redakcja wspólnie z Ireneuszem Guszpitem
  • Dramaturgia praktyczna. Polska sztuka aktorska XIX wieku w piśmiennictwie teatralnym swej epoki, Kraków 2005
  • Słownik teatru, Kraków 2006
  • Polski teatr przemiany, Wrocław 2007
  • Juliusz Osterwa Antygona, Hamlet, Tobiasz dla Teatru Społecznego - opracowanie i redakcja wspólnie z Ireneuszem Guszpitem
  • Grotowski. Przewodnik, Wrocław 2009
  • Teatra polskie. Historie, Warszawa 2010
  • Teatra polskie. Rok katastrofy, Warszawa 2012
  • Grotowski. Profanacje, Wrocław 2015
  • Performatyka. W(y)prowadzenia, Kraków 2016
  • Farsy-misteria. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów w (1959–1960), Wrocław 2018

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]