Przejdź do zawartości

Damion Lowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Damion Lowe
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Damion Onandi Lowe

Data i miejsce urodzenia

5 maja 1993
Kingston

Wzrost

190 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Philadelphia Union

Numer w klubie

17

Kariera juniorska
Lata Klub
2011–2013 Hartford Hawks
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2013 Reading United 10 (1)
2014–2016 Seattle Sounders 0 (0)
2016 Minnesota United (wyp.) 27 (2)
2017 Tampa Bay Rowdies 16 (1)
2017–2020 IK Start 51 (3)
2020 Phoenix Rising 6 (0)
2020–2021 Al-Ittihad Aleksandria 30 (2)
2022 Inter Miami 29 (1)
2023– Philadelphia Union 29 (2)
W sumie: 198 (12)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2013  Jamajka U-20 3 (1)
2015  Jamajka U-23 4 (0)
2016–  Jamajka 62 (3)
W sumie: 69 (4)
  1. Aktualne na: 7 czerwca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 7 czerwca 2024.

Damion Onandi Lowe (ur. 5 maja 1993 w Kingston) – jamajski piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy, reprezentant Jamajki, od 2023 roku zawodnik amerykańskiego Philadelphia Union.

Piłkarzem był również jego ojciec Onandi Lowe (napastnik m.in. Kansas City Wizards i Coventry City)[1].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Lowe pochodzi ze stołecznego Kingston, jest najstarszym z dziesięciorga rodzeństwa. Wychowywał się na osiedlu Rockfort, uczęszczał do Galilee Basic School, a następnie Vaz Preparatory School. W piłkę nożną zaczynał grać w wieku pięciu lat, początkowo równocześnie trenował lekkoatletykę i krykieta[2]. Jako dziewięciolatek rozpoczął występy w szkolnych rozgrywkach[3]; początkowo w roli napastnika, po czym w wieku czternastu lat został przekwalifikowany na środkowego obrońcę[4]. Po ukończeniu gimnazjum występował w międzymiastowych rozgrywkach ogólnokrajowych – w barwach reprezentacji miasta Kingston zdobył w 2006 roku szkolne mistrzostwo Jamajki do lat trzynastu, zaś w 2008 roku do lat piętnastu[5]. Później był przez pewien czas uczniem znanej szkoły średniej Camperdown High School[2], terminował również w akademii juniorskiej klubu Harbour View FC[6].

W późniejszym czasie Lowe wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby kontynuować karierę na University of Hartford, w barwach uczelnianej drużyny Hartford Hawks. Tam spędził trzy lata, będąc wyróżniającym się graczem uniwersyteckich rozgrywek. W 2011 roku został wybrany do America East All-Tournament Team, w 2012 znalazł się w West Virginia University Nike Classic All-Tournament Team, natomiast w 2013 roku w All-America East Team oraz All-Northeast Second Team[7]. Pełnił również rolę kapitana zespołu Hawks. W przerwie między semestrami był zawodnikiem ekipy Reading United z czwartego poziomu rozgrywek – USL Premier Development League. W sezonie 2013 został wybrany do najlepszej jedenastki konferencji wschodniej USL PDL (All-Eastern Conference Team), a także ogólnie do najlepszej drużyny sezonu (Premier Development All-League Team)[8].

W styczniu 2014 Lowe podpisał umowę z programem Generation Adidas[9]. Kilka dni później został wybrany w MLS SuperDraft (z ósmego miejsca) przez Seattle Sounders FC[10]. Już w kwietniu 2014 doznał kontuzji biodra, w wyniku czego stracił większość swojego debiutanckiego sezonu[11]. Przez dwa lata nie zdołał rozegrać żadnego meczu w pierwszym zespole Sounders i występował wyłącznie w rezerwach Seattle Sounders FC 2 na trzecim szczeblu rozgrywek – United Soccer League. W marcu 2016 został wypożyczony do ekipy Minnesota United FC z drugiego poziomu rozgrywkowego – North American Soccer League[12]. Tam występował przez sezon, dając się poznać jako bardzo szybki, agresywnie i twardo grający stoper, stwarzający zagrożenie przy stałych fragmentach gry[11]. W styczniu 2017 przeniósł się do trzecioligowego Tampa Bay Rowdies[13], gdzie jako filar defensywy grał przez pół roku.

W sierpniu 2017 Lowe przeszedł do norweskiego drugoligowca IK Start[14]. Już na koniec sezonu 2017 awansował z ekipą z miasta Kristiansand do najwyższej klasy rozgrywkowej. W Eliteserien zadebiutował 2 kwietnia 2018 w przegranym 1:4 spotkaniu z Sandefjord.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2013 Lowe został powołany przez Luciano Gamę do reprezentacji Jamajki U-20 na Mistrzostwa Ameryki Północnej U-20. Tam miał pewne miejsce w wyjściowym składzie, rozgrywając wszystkie trzy mecze od pierwszej minuty i strzelił gola w konfrontacji fazy grupowej z Portorykiem (4:1). Jego kadra odpadła natomiast z turnieju w ćwierćfinale, ulegając gospodarzom i późniejszym triumfatorom – Meksykowi (0:4). Nie zakwalifikowała się tym samym na Mistrzostwa Świata U-20 w Turcji.

W czerwcu 2015 Lowe znalazł się w ogłoszonym przez Miguela Coleya składzie reprezentacji Jamajki U-23 na karaibskie eliminacje do kontynentalnego turnieju kwalifikacyjnego do Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Wystąpił wówczas w pełnym wymiarze czasowym we wszystkich czterech spotkaniach, lecz Jamajczycy nie zakwalifikowali się ostatecznie na finałowy turniej eliminacyjny.

W seniorskiej reprezentacji Jamajki Lowe zadebiutował za kadencji selekcjonera Theodore’a Whitmore’a, 11 października 2016 w wygranym 4:2 po dogrywce meczu z Gujaną w ramach eliminacji do Pucharu Karaibów. Premierowego gola w kadrze narodowej strzelił natomiast 16 lutego 2017 w wygranym 1:0 sparingu z Hondurasem. W czerwcu 2017 został powołany na finały wspomnianego Puchar Karaibów, podczas których wystąpił w finałowym spotkaniu z Curaçao (1:2), a Jamajczycy po tej porażce zajęli drugie miejsce. Miesiąc później znalazł się w składzie na Złoty Puchar CONCACAF, gdzie stworzył podstawowy duet stoperów z doświadczonym Jermaine Taylorem[15] i rozegrał wszystkie możliwe sześć meczów od pierwszej do ostatniej minuty. Jego drużyna dotarła natomiast do finału, ulegając w nim gospodarzom – USA (1:2).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gordon Williams: Young Lowe willing to learn from dad's mistakes. [w:] Jamaica Gleaner [on-line]. jamaica-gleaner.com, 15 stycznia 2014. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  2. a b Damion Lowe: Damion Lowe – Big dreams forever. [w:] Jamaica Gleaner [on-line]. jamaica-gleaner.com, 10 grudnia 2017. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  3. CONCACAF Q&A: Damion Lowe (Tampa Bay Rowdies & Jamaica). [w:] CONCACAF [on-line]. concacaf.com, 10 kwietnia 2017. [dostęp 2018-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 kwietnia 2018)]. (ang.).
  4. Paul Kennedy: Like father, like son for Lowe. [w:] Soccer America [on-line]. socceramerica.com, 14 stycznia 2014. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  5. Ryon Jones: Following in his father's footsteps. [w:] Jamaica Gleaner [on-line]. jamaica-gleaner.com, 4 października 2009. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  6. Damion Lowe looks to chart own course and get out of father Onandi’s shadow. [w:] Jamaica Observer [on-line]. hvfc.net, 25 czerwca 2015. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  7. Damion Lowe – 2013 Men’s Soccer. [w:] Hartford Hawks [on-line]. hartfordhawks.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  8. Damion Lowe Selected No. 8 in MLS SuperDraft. [w:] Hartford Hawks [on-line]. hartfordhawks.com, 16 stycznia 2014. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  9. Damion Lowe secures Generation Adidas contract. [w:] RJR News [on-line]. rjrnewsonline.com, 10 stycznia 2014. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  10. Sounders FC Selects Damion Lowe and Jimmy Ockford in 2014 MLS SuperDraft. [w:] Seattle Sounders FC [on-line]. soundersfc.com, 16 stycznia 2014. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  11. a b Don Ruiz: Speedy Lowe could dart from DL into Sounders role. [w:] The Olympian [on-line]. theolympian.com, 1 października 2014. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  12. Sam Stejskal: Seattle Sounders FC sign Tony Alfaro, loan Damion Lowe to Minnesota, acquire TAM, international spot from Toronto FC. [w:] Major League Soccer [on-line]. mlssoccer.com, 8 marca 2016. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  13. Rowdies Fortify Defense with Addition of Damion Lowe. [w:] Tampa Bay Rowdies [on-line]. rowdiessoccer.com, 16 stycznia 2017. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  14. Jamaican Damion Lowe transferred to IK Start. [w:] Jamaica Observer [on-line]. jamaicaobserver.com, 19 sierpnia 2017. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
  15. Boyz hunt second Gold Cup win. [w:] Jamaica Gleaner [on-line]. jamaica-gleaner.com, 16 lipca 2017. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]