Dai Jin
Dai Jin (chiń. upr. 戴进; chiń. trad. 戴進; pinyin Dài Jìn; ur. 1388, zm. 1462) – chiński malarz epoki Ming.
Pochodził z Hangzhou w prowincji Zhejiang. Przez pewien czas pełnił funkcję malarza nadwornego na dworze cesarskim w Pekinie po tym, jak jedno z jego malowideł uznano za gorszące został jednak odwołany ok. 1430 roku i powrócił do rodzinnego miasta[1]. Zmarł w biedzie i zapomnieniu. Doczekał się uznania dopiero pośmiertnie, zdobywając sobie wielu naśladowców w Chinach i Japonii[1].
Uważany jest za prekursora tzw. szkoły Zhe[1]. Malował pejzaże, tworząc panoramiczne zwoje nawiązujące do stylistyki szkoły Ma-Xia[1][2]. Jego obrazy, wykonywane techniką „łamanego tuszu”, cechują się ekspresją i swobodą kompozycji[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Dorothy Perkins: Encyclopedia of China. London: Routledge, 2013, s. 114. ISBN 1-57958-110-2.
- ↑ a b Przemysław Trzeciak: Idea i tusz. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002, s. 63. ISBN 83-7255-119-7.