Długi Henryk
 Długi Henryk (Rostock, 2019) | |
| Bandera | |
|---|---|
| Właściciel |
Schifffahrtsmuseum Rostock |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data budowy |
1905 |
| Data wycofania ze służby |
1978 |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
100 t (duży hak) |
| Liczebność załogi |
14 |
| Długość całkowita (L) |
29,55 m |
| Szerokość (B) |
20,45 m |
| Zanurzenie (D) |
2,96 m |
| Wysokość (H) |
50 m |
| Masa całkowita |
900 t |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
dwa silniki parowe |
| Moc silnika |
134 kW |
Długi Henryk (niem. Langer Heinrich) – niemiecki żuraw pływający zbudowany w roku 1905 przez firmę Bechem & Keetman z Duisburga, który do 1945 roku znajdował się w gdańskiej stoczni Schichaua[1]. Nazwa żurawia pochodzi od Heinricha Sahma – ostatniego nadburmistrza Gdańska i pierwszego prezydenta senatu Wolnego Miasta Gdańska, który mierzył około 2 metrów wzrostu[2].
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Długi Henryk o nitowanej kratownicowej konstrukcji i wysokości 50 metrów miał charakterystyczne, mocno zakrzywione ramię, którego wysięg wynosił około 20 metrów. Żuraw ważył około 900 ton, a jego obsługa liczyła 14 osób. Mobilność zapewniały mu dwa parowe silniki o mocy 134 kW każdy. Pływający na pontonie żuraw mógł podnieść na tak zwanym dużym haku ładunek do 100 ton, a na tak zwanym małym haku do 20 ton[3].
Eksploatacja
[edytuj | edytuj kod]Długi Henryk umożliwiał znaczne przyśpieszenie budowy okrętów, bo można było montować elementy kadłuba czy jego wyposażenia również od strony akwenu, a nie tylko stoczniowego nabrzeża. Żurawia użyto między innymi podczas akcji podnoszenia z dna polskiego torpedowca ORP „Kaszub”, który zatonął w Gdańsku w lipcu 1925 roku oraz podczas odbudowy mostów kolejowego i drogowego w Tczewie, wysadzonych w czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku, będącej pierwszym etapem II wojny światowej[2].
Długi Henryk po zdobyciu Gdańska w marcu 1945 roku przez Sowietów został przez nich odholowany do Rostocku w radzieckiej strefie okupacyjnej w Niemczech (od 1949 roku Niemiecka Republika Demokratyczna). Tamtejsza stocznia Neptun Werft miała produkować wyposażenie dla radzieckiej floty – aby jak najszybciej wznowić produkcję przetransportowano tam w pełni sprawnego Długiego Henryka[2].
W 1950 roku żuraw uległ poważnej awarii podczas podnoszenia z dna zatopionego statku – ramię doznało poważnego pęknięcia, ale szybko je naprawiono. W 1978 roku Długi Henryk został wycofany z eksploatacji i trafił do Muzeum Okrętownictwa i Żeglugi w Rostocku[2]. W latach 2010–2012 dokonano jego remontu[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Langer Heinrich. Schifffahrtsmuseum Rostock. [dostęp 2024-06-08]. (niem.).
- ↑ a b c d Dziadek i Długi Henryk. Utracone symbole gdańskiej stoczni. Trójmiasto.pl. [dostęp 2024-06-08]. (pol.).
- ↑ Schwimmkran Langer Heinrich. SchiffsSpotter.de. [dostęp 2024-06-08]. (niem.).