Przejdź do zawartości

Dągi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dągi
osada
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

olsztyński

Gmina

Dywity

Liczba ludności (2022)

84[2]

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-001[3]

Tablice rejestracyjne

NOL

SIMC

0472957

Położenie na mapie gminy Dywity
Mapa konturowa gminy Dywity, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dągi”
Ziemia53°50′21″N 20°30′26″E/53,839167 20,507222[1]

Dągi (niem. Dongen) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Dywity. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Osada leży na Warmii, na północ od Dywit.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Majątek ziemski na 12 włókach na prawie chełmińskim, położonych koło Jeziora Dywickiego, został założony w sierpniu 1363 roku przez Nycolao Hoenberga. Osada pierwotnie nosiła nazwę Marquartshof. W 1856 r. zapisana: Marquartshoff (Dongen), a w 1755 Dangen i Dungen, w 1880: Dągówki i Dongen. W roku 1504 wystawiono odnowiony dokument lokacyjny. W 1789 r. była Dagi były majątkiem szlacheckim z folwarkiem i sześcioma gospodarstwami domowymi. Dokumenty z 1910 r. podają obszar majątku – 225 ha, 6 budynków mieszkalnych z 12 rodzinami i 65 mieszkańcami (29 Polaków i 36 Niemców). W 1925 r. w sześciu domach zamieszkiwało 11 rodzin, liczących 58 osób. W 1928 r. majątek Dągi włączono do gminy Dywity.

W 1993 w Dągach mieszkało 39 osób. W miejscowości działał Zakład Rolny Dągi wchodzący w skład Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej Kieźliny[4], specjalizujący się w hodowli nowych odmian bydła.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Daniela Lewicka, Ryszard Tomkiewicz, Gmina Dywity. Teraźniejszość i przeszłość. OBN Olsztyn, Olsztyn 1994, 85 str.
  • Georg Kellmann, Historia parafii Klebark Wielki, jej wiosek i okolic. Parafia p.w. Znalezienia Krzyża Świętego i Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Klebarku Wielkim, Klebark Wielki 2007, ISBN 978-83-918968-1-5

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 22691
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 221 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 30 marca 1993 r. w sprawie wysokości stawek dotacji dla rolnictwa oraz zasad i trybu ich udzielania w 1993 r [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2017-11-23] (pol.).