Czubajeczka rzodkiewkowata

Czubajeczka rzodkiewkowata
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	pieczarkowate
Rodzaj	czubajeczka
Gatunek	czubajeczka rzodkiewkowata
	Nazwa systematyczna
	Lepiota erminea (Fr.) P. Kumm.; Führ. Pilzk. (Zerbst): 136 (1871)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Czubajeczka rzodkiewkowata (Lepiota erminea (Fr.) P. Kumm.) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus ermineus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu P. Kummer w 1871 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Agaricus ermineus Fr. 1821
Lepiota alba (Bres.) Sacc. 1887
Lepiota alba (Bres.) Sacc. 1887 f. alba
Lepiota alba f. silvatica Bon 1993
Lepiota alba (Bres.) Sacc. 1887 var. alba
Lepiota clypeolaria var. alba Bres. 1882
Lepiota erminea (Fr.) P. Kumm. 1871 var. erminea
Mastocephalus ermineus (Fr.) Kuntze 1891

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r, Franciszek Błoński w 1896 r. opisywał ten gatunek jako bedłka gronostajowa, a J. Teodorowicz w 1933 r. jako stroszka greonostajowa^[3].

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie tego gatunku w niektórych krajach Europy, w USA i Japonii^[4]. W USA prawdopodobnie jest częsta^[5]. Na terenie Polski podano kilka stanowisk, ale wszystkie przed II wojną światową. W Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status Ex – gatunek wymarły^[6].

Występujący na łąkach, pastwiskach, w ogrodach pod olchami. W Polsce notowany był pod olchami, wierzbami i świerkiem^[3].

Znaczenie

Saprotrof. Prawdopodobnie jest grzybem trującym, u czubajeczek stwierdzono bowiem występowanie substancji toksycznych, niektóre gatunki powodują nawet zatrucia śmiertelne^[7].

Gatunki podobne

Czubajeczka rzodkiewkowata jest pod względem morfologii i wrzecionowatych zarodników bardzo podobna do czubajeczki tarczowatej Lepiota clypeolaria. W XIX wieku przez jednego z mykologów uznana została za biała odmianę tego gatunku^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).
↑ ^a ^b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-01-10].
↑ ^a ^b Mushroom Expert. Lepiota erminea. [dostęp 2017-11-10].
↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
↑ Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).

[2] Species Fungorum. [dostęp 2017-11-10]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[4] Discover Life Maps. [dostęp 2017-01-10].

[mushroom-5] Mushroom Expert. Lepiota erminea. [dostęp 2017-11-10].

[6] Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.

[gminder-7] Andreas Gminder: Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej. Warszawa: Weltbild, 2011. ISBN 978-83-258-0588-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]