Czernidłak brązowoszary
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Klasa | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
czernidłak brązowoszary |
Nazwa systematyczna | |
Coprinopsis ephemeroides (DC.) G. Moreno Guía de los hongos de la Península Ibérica: 811 (2010) |
Czernidłak brązowoszary (Coprinopsis ephemeroides (DC.) G. Moreno) – gatunek grzybów należący do rodziny kruchaweczkowatych (Psathyrellaceae)[1].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Coprinopsis, Psathyrellaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1805 r. Augustin Pyramus de Candolle, nadając mu nazwę Agaricus ephemeroides. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu G. Moreno 2010 r.[1] Ostatnie dane molekularne wskazują, że gatunek ten nie należy do Coprinus ani Coprinopsis i prawdopodobnie będzie włączony do oddzielnego rodzaju[2].
Ma 8 synonimów. Niektóre z nich:
- Coprinus bulbillosus Pat. 1889
- Coprinus ephemeroides (DC.) Fr. 1838[3].
Polską nazwę zarekomendował w 2003 r. Władysław Wojewoda (dla synonimu Coprinus ephemeroides). Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Wysokość 4–7 mm, średnica 2–3 mm, początkowo elipsoidalny do kulistego, potem przechodzący w rozwarto-stożkowy do wypukłego, na koniec potem płaski o średnicy 7–12 mm. Brzeg początkowo podwinięty, potem wyprostowujący się, z wiekiem wywinięty do góry. Powierzchnia grubo prążkowana, pokryta białawymi granulkami, które stają się bladożółte i grubsze na środku, w miarę dojrzewania kapelusz staje się ogólnie popielatoszary[2].
Wolne, przyrośnięte, stosunkowo wąskie, początkowo białawe, potem szare, w końcu czarniawe, zwłaszcza brzegi. Międzyblaszki maksymalnie trzeciego rzędu[2].
Wysokość 2,5–5 cm, grubość 0,5–1 mm, równy z wyjątkiem rozszerzenia u podstawy i na wierzchołku, kruchy, rurkowaty, pusty. Powierzchnia naga do delikatnie podłużnie prążkowanej (pod lupą), półprzeźroczysto-biała z kłaczkowatymi resztkami osłony częściowej i błoniastym, małym pierścieniem z frędzlami, znajdującym się na środku trzonu, lub wysoko, w jego górnej części[2].
Błoniasty, wodnistoszary, rozpływający się z wiekiem. Zapach i smak łagodny[2].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki 6–8,5 × 5,5–7 × 4,5–5,5 µm, kuliste, prawie kuliste, lub słabo pięciokątne w widoku z przodu, eliptyczne z profilu, gładkie, w środku z porą rostkową, ciemnobrązowe. Wysyp zarodników czarny[2].
- Gatunki podobne
Coprinopsis ephemeroides to mały gatunek rozwijający się na łajnie. Charakteryzuje się białawym, prążkowanym kapeluszem pokrytym kremowymi, a na środku żółtymi grudkami. Obecność pierścienia i kremowo-żółtego środka kapelusza to ważne cechy makroskopowe, które pomagają odróżnić go od bardzo podobnego tzw. czernidłaka sercowatozarodnikowego (Coprinopsis cordisporus). Gatunki te często występują razem. C cordisporus nie ma pierścienia, a grudki na jego kapeluszu są zwykle brązowe do cynamonowo-brązowych. Podobny jest też czernidłak gnojolubny (Coprinus patouillardii), ale jest większy, rozwija się raczej na resztkach roślinnych, odróżnia się także cechami mikroskopowymi[2].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Podano stanowiska Coprinopsis ephemeroides w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, w Europie, Azji i na niektórych wyspach Oceanu Indyjskiego. Najwięcej stanowisk podano w Europie[4]. W 2003 r. W. Wojewoda przytoczył 5 stanowisk, w tym 3 dawne[5].
Naziemny grzyb saprotroficzny i koprofilny. W Polsce notowany w lasach liściastych[5]. Rozwija się na odchodach krów, koni i innych zwierząt roślinożernych. Owocniki tworzy przez cały rok podczas wilgotnej pogody[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h California Fungi – Coprinopsis ephemeroides [online], mykoweb [dostęp 2023-01-08] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
- ↑ Występowanie Coprinopsis ephemeroides na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-01-08] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 148, ISBN 83-89648-09-1 .