Przejdź do zawartości

Cytrynian sodu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cytrynian trisodowy
Ilustracja
Kryształy cytrynianu sodu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C6H5Na3O7

Inne wzory

C3H4(OH)(COONa)3

Masa molowa

258,07 g/mol

Wygląd

białe kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

68-04-2
6132-04-3 (dihydrat)

PubChem

6224

DrugBank

DB09154

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

B05CB02

Cytrynian sodu (łac. natrii citras) – organiczny związek chemiczny z grupy cytrynianów, sól sodowa kwasu cytrynowego. Stosowany jako smakowy i konserwujący dodatek do żywności (E331). „Cytrynian sodu” jest nazwą niejednoznaczną, zazwyczaj odnosi się do cytrynianu trisodowego, może jednak dotyczyć soli disodowej lub monosodowej. Cytrynian trisodowy krystalizuje z roztworów jako sól 2- lub 5,5-wodna[5].

Cytrynian sodu można otrzymać w reakcji kwasu cytrynowego z wodorotlenkiem, węglanem lub wodorowęglanem sodu.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

W przemyśle spożywczym cytrynian sodu używany jest jako sekwestrant[6] oraz jako dodatek smakowy do napojów gazowanych o smaku cytrynowym np. 7 Up czy Sprite. Ponadto jest czynnikiem antykoagulacyjnym przy produkcji jadalnych produktów z krwi[7].

Wykorzystywany jest jako składnik kąpieli elektrolitycznych chroniący przed utlenianiem[8], a także jako reduktor do otrzymywania wolnych metali w formie nanocząstek z ich soli[9].

W chemii i biochemii stosowany jest m.in. jako składnik buforów, m.in. tzw. SSC (z ang. saline sodium citrate: NaCl–cytrynian sodu)[10]. Jest też składnikiem odczynnika Benedicta[11] służącego do wykrywania cukrów redukujących i aldehydów.

W medycynie stosowany jako składnik roztworów do wypełniania cewników do hemodializ poza zabiegami w celu zapobiegania powstawania skrzepów. Jego obecność pozwala na stosowanie niższych stężeń heparyny, dzięki czemu po przedostaniu się roztworu do krwiobiegu obniżone jest ryzyko związane z układowym zaburzeniem krzepliwości[12].

Spożycie roztworu cytrynianu sodowego przed wysiłkiem fizycznym może wpłynąć korzystnie na wynik. Efekt taki stwierdzono po spożyciu przez wytrenowanych sportowców 1 litra roztworu 0,5 g cytrynianu sodowego/kg masy ciała na 2 godziny przed biegiem na 5 km. Przyjęcie takiej ilości związku często powoduje jednak dolegliwości ze strony układu pokarmowego[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-542, 4-85, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  2. a b Trisodium citrate, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 491203 [dostęp 2024-03-09] (niem. • ang.).
  3. a b Trisodium citrate dihydrate [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 24 marca 2022, numer katalogowy: S1804 [dostęp 2024-03-09]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  4. Sodium Citrate Dihydrate [online], karta charakterystyki produktu Fisher Scientific Company, 13 października 2023, numer katalogowy: BP327-1 [dostęp 2024-03-09] (ang.).
  5. Frank H. Verhoff, Citric Acid, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 3, DOI10.1002/14356007.a07_103 (ang.).
  6. Alphons C.J. Voragen i inni, Polysaccharides, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2003, s. 23, DOI10.1002/14356007.a21_a25.pub2 (ang.).
  7. Henning Klostermeyer i inni, Proteins, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 36, DOI10.1002/14356007.a22_289 (ang.).
  8. Lawrence J. Durney, Electrochemical and Chemical Deposition, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 44–48, DOI10.1002/14356007.a09_125 (ang.).
  9. Natalie Clark, Karen Faulds, Duncan Graham, Nucleic Acid–Nanoparticle Conjugate Sensors for Use with Surface Enhanced Resonance Raman Scattering (SERRS), [w:] DNA Conjugates and Sensors, Keith R. Fox (red.), Tom Brown (red.), Royal Society of Chemistry, 2012, s. 261, DOI10.1039/9781849734936-00258, ISBN 978-1-84973-427-1 (ang.).
  10. S.J. Harper i inni, A comparative study of digoxigenin, 2,4-dinitrophenyl, and alkaline phosphatase as deoxyoligonucleotide labels in non-radioisotopic in situ hybridisation, „Journal of Clinical Pathology”, 50 (8), 1997, s. 686–690, DOI10.1136/jcp.50.8.686, PMID9301555, PMCIDPMC500121 (ang.).
  11. CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 8-1, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
  12. John E. Moran, Stephen R. Ash, Locking Solutions for Hemodialysis Catheters; Heparin and Citrate – A Position Paper by ASDIN, „Seminars in Dialysis”, 21 (5), 2008, s. 490–492, DOI10.1111/j.1525-139X.2008.00466.x, PMID18764795 (ang.).
  13. V. Oöpik i inni, Effects of sodium citrate ingestion before exercise on endurance performance in well trained college runners, „British Journal of Sports Medicine”, 37 (6), 2003, s. 485–489, DOI10.1136/bjsm.37.6.485, PMID14665584, PMCIDPMC1724692 (ang.).