Cyryl VIII Geha

Cyryl VIII Geha
Data i miejsce urodzenia	26 listopada ; Aleppo
Data i miejsce śmierci	11 stycznia 1916 ; Aleksandria
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	3 maja 1885
Sakra biskupia	3 maja 1885
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2009-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Cyryl VIII Ghea (ur. 26 listopada 1840 w Aleppo, zm. 11 stycznia 1916 w Aleksandrii) – melchicki katolicki 167. patriarcha Antiochii, Jerozolimy, Aleksandrii i całego Wschodu

Urodził się 26 listopada 1840 w Syrii.

Nie wiadomo kiedy został księdzem. Wiadomo, że wyświęcił go Arcybiskup Piotr IV Geraigiry. 3 maja 1885 został arcybiskupem metropolitą syryjskiego Aleppo.

29 czerwca 1902 został wybrany patriarchą Antiochii, Jerozolimy, Aleksandrii i całego Wschodu (otrzymanie pallium 22 czerwca 1903).

W 1910 w trakcie prześladowań chrześcijan przez władze Imperium Osmańskiego, został na niego wydany wyrok śmierci. Dzięki pomocy rodaków (Melchitów) zdołał zbiec do Egiptu i przebywał w Aleksandrii.

Jego pełny tytuł zatwierdzony przez Stolicę Apostolską w Rzymie brzmiał: 167. (od św. Piotra) Patriarcha (Batriyark) Antiochii, Cylicji, Syrii, Iberii, Arabii, Mezopotamii, Pentapolis, Etiopii, całego Egiptu i całego Wschodu, Ojciec Ojców, Kapłan Kapłanów, Biskup Biskupów, Trzynasty z Apostołów, Drugi po Stolicy Piotrowej (po papieżu).

Za kadencji patriarchy Grzegorza I Youssef został kapłanem Rycerskiego Zakonu Szpitalników św. Łazarza z Jerozolimy. Od 1902 protektor i generalny administrator (namiestnik magisterium) tego zakonu. Funkcje te pełnił na zasadzie umowy zakonu z patriarchą Maksymosem III z 1841. Za radą kapelana i jałmużnika zakonu polskiego księdza kanonika Jana Tańskiego (z paryskiej parafii Najświętszej Marii Panny des Batignolles, który po upadku powstania styczniowego emigrował z Polski) patriarcha restytuował Kapitułę zakonu w Europie, z siedzibą w Paryżu.

Zmarł 11 stycznia 1916 w Aleksandrii.