Craseomys
Craseomys | |||
G.S. Miller, 1900[1] | |||
Nornica szaroruda (C. rufocanus) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
Craseomys | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Hypudaeus rufocanus Sundevall, 1846 | |||
Synonimy | |||
| |||
Podrodzaje i gatunki | |||
|
Craseomys – rodzaj ssaków z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w północnej Europie (Norwegia, Szwecja, Finlandia, europejska część Rosji) i Azji (azjatycka część Rosji, Mongolia, Chińska Republika Ludowa, Korea Północna, Korea Południowa i Japonia)[4][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 70–149 mm, długość ogona 25–68 mm; masa ciała 20–76,7 g[5][6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1900 roku amerykański botanik i zoolog Gerrit Smith Miller w artykule poświęconym wstępnej rewizji taksonomicznej europejskich nornic opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Biological Society of Washington[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) nornica szaroruda (C. rufocanus).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Craseomys: gr. κρασις krasis, κρασεως kraseōs ‘mieszanina, połączenie’[7]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8].
- Phaulomys: gr. φαυλος phaulos ‘słaby, kiepski’[9]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[8][2]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Evotomys (Phaulomys) smithii O. Thomas, 1905.
- Neoaschizomys: gr. νεος neos ‘nowy’[10]; rodzaj Aschizomys G.S. Miller, 1899 (górzak). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Neoaschizomys sikotanensis Tokuda, 1935 (= Hypudaeus rufocanus Sundevall, 1846).
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki zgrupowane w dwóch podrodzajach[11][6][4]:
Podrodzaj | Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[12] | Podgatunki[5][4][6] | Rozmieszczenie geograficzne[5][4][6] | Podstawowe wymiary[5][6][a] | Status IUCN[13] |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Craseomys | Craseomys rufocanus | (Sundevall, 1846) | nornica szaroruda | gatunek monotypowy | Półwysep Fennoskandzki na wschód do półwyspu Kamczatka, na południe do południowego Uralu, góry Ałtaj, północna Mongolia, północna Chińska Republika Ludowa, północna Korea Północna i północna Japonia | DC: 10–14,2 cm DO: 2,7–6,3 cm MC: 27–52 g |
LC | |
Craseomys | Craseomys rex | (Imaizumi, 1971) | nornica królewska | gatunek monotypowy | wschodnia Rosja (środkowy i południowy Sachalin) i Japonia (Kokkaido i południowe Wyspy Kurylskie) | DC: 11,2–14,9 cm DO: 4,4–6,8 cm MC: 33–77 g |
LC | |
Phaulomys | Craseomys regulus | O. Thomas, 1907 | nornica koreańska | gatunek monotypowy | Półwysep Koreański (z wyjątkiem północno-wschodniej części) | DC: 10–11,6 cm DO: 3,7–5,1 cm MC: 23–38 g |
LC | |
Phaulomys | Craseomys andersoni | (O. Thomas, 1905) | nornica wyspowa | gatunek monotypowy | endemit Japonii (północne i środkowe Honsiu i półwysep Kii | DC: 7,9–13,2 cm DO: 4–7,9 cm MC: 11–60 g |
LC | |
Phaulomys | Craseomys smithii | (O. Thomas, 1905) | nornica japońska | gatunek monotypowy | endemit Japonii (środkowe i południowe Honsiu, Sikoku i Kiusiu) | DC: 7–11,7 cm DO: 3–5 cm MC: 20–35 g |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski.
Opisano również gatunek wymarły z plejstocenu dzisiejszej Japonii[14]:
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b G.S. Miller. Preliminary revision of the European redbacked mice. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 2, s. 87, 1900. (ang.).
- ↑ a b O. Thomas. On some new Japanese Mammals presented to the British Museum by Mr. R. Gordon Smith. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh series. 15, s. 493, 1905. (ang.).
- ↑ M. Tokuda. Neoaschizomys, a new genus of Microtinae from Sikotan, a South Kuril’ Island. „Memoirs of the College of Science, Kyoto Imperial University”. Series B. 10 (3), s. 242, 1935. (ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 346. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b c d e U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 299–301. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 223. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 69.
- ↑ a b Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 192.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 165.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-03]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 238–239. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ Taxonomy: – Genus. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-08-24]. (ang.).
- ↑ Y. Kawamura. Quaternary rodent faunas in the Japanese islands (Part 1). „Memoirs of the Faculty of Science, Kyoto University, Series of Geology & Mineralogy”. 53 (1–2), s. 214, 1988. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).