Color Climax Corporation
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data założenia |
1967 |
Strona internetowa |
Color Climax Corporation – duńskie przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją pornografii z siedzibą w Kopenhadze[1]. Do lat 90. XX wieku był jednym z wiodących europejskich producentów filmów i magazynów pornograficznych[2]. Od tego czasu CCC cofnęła większość swoich zasobów, ale ponieważ jej wcześniejsze prace przyciągają wielbicieli klasycznej pornografii, CCC nadal funkcjonuje do dziś za pośrednictwem Internetu[3]. Color Climax Corporation (CCC) rozpoczęło swoją działalność w 1967[4] od publikacji magazynu porno „ColorClimax”, mimo że pornografia była w Danii nielegalna do 1969.
Filmy
[edytuj | edytuj kod]W 1969 Dania zalegalizowała produkcję wszelkiego rodzaju pornografii[5]. W latach 70. CCC zaczęła produkować 8-milimetrowe filmy pornograficzne. W latach 80. klisze filmowe zastąpiły taśmy wideo, czasami jako kompilacje wcześniej wydanego materiału. Filmy CCC zwykle zawierały szerszy zakres treści, w tym z udziałem zwierząt[6], w których także występowała Bodil Joensen, oraz inne treści, które nie były wówczas powszechnie dostępne. Urofilia była również wyświetlana.
Pornografia dziecięca
[edytuj | edytuj kod]Color Climax jako pierwszy wyprodukował komercyjne filmy z pornografią dziecięcą[5]. W latach 1969–1979 Color Climax był odpowiedzialny za stosunkowo dużą dystrybucję pornografii dziecięcej. W latach 1971–1979 firma wyprodukowała 36 lub więcej 10-minutowych filmów do swojej serii Lolita[5][7][8].
W filmach tych występowały młode dziewczęta, głównie z mężczyznami, ale czasami z kobietami lub innymi dziećmi[5][7][8]. Uczestniczące w nich dziewczęta były głównie w wieku od 7 do 11 lat; jednak niektóre były młodsze[5][7][8]. Wśród tytułów znalazła się Incest Family (Rodzina kazirodztwa), Pre-Teen Sex (Seks nieletni), Sucking Daddy (Ssanie tatusia) i Child Love (Miłość dziecka)[7][9].
Magazyny
[edytuj | edytuj kod]CCC było również znane z serii czasopism z tytułami takimi jak „Color Climax” i „Rodox”. Były one uważane za jedne z najlepszych magazynów pornograficznych w Europie[4]. Tak było w szczególności w Wielkiej Brytanii, gdzie przed rokiem 2000 sprzedaż ostrego porno była nielegalna[4]. Przed tą datą niektóre brytyjskie sex shopy sprzedawały brytyjskie magazyny softcore w plastikowych opakowaniach z przednią okładką „Rodox” lub „Colour Climax”[4]. Te same sklepy czasami sprzedawały reprodukcje tytułów CCC, z usuniętymi wszelkimi hardkorowymi obrazami[4]. Magazyny CCC prezentowały szeroki wybór gwiazd europejskich i amerykańskich, m.in.: Tom Byron, John Holmes, Ron Jeremy, Roberto Malone, Sean Michaels, Peter North, Rocco Siffredi i Christoph Clark[10]. Zestawy fotograficzne zwykle zaczynały się od w pełni odzianych, a kończyły się obrazem męskiego wytrysku, historią dzieloną z innymi duńskimi magazynami z tego okresu, takimi jak „Fucking” i „Con Amore”[11]. Wiele z tych zdjęć pozostało dostępnych od połowy maja 2014. Za pośrednictwem strony internetowej Color Climax, a także rozpowszechniano je szeroko – choć były tak rozpowszechniane z naruszeniem praw autorskich – w Internecie za pośrednictwem sieci udostępniania plików i innych źródeł. Fotografie z serii filmów Lolita zostały również opublikowane w czasopismach „Color Climax”[5]. Do 2006 firma opublikowała ponad 3 tys. różnych książek i czasopism, w sumie ponad 140 mln wydań; 8,5 mln filmów i prawie milion kaset wideo[4].
Tytuły magazynów
[edytuj | edytuj kod]Początkowo firma publikowała różne jednorazowe magazyny z tytułami takimi jak „Carnaby Kinks”, „Young Lesbians” i „Fuck Around the Clock”, zanim zdecydowała się na serię tytułów numerowanych. Zostały one wyprodukowane w formacie A5, składały się z kolorowych fotografii i zazwyczaj zawierały pięć lub sześć zestawów zdjęć po około dziesięciu stron; każdemu zestawowi towarzyszyłby krótki opisowy tekst. Chociaż nie wszystkie tytuły były wyświetlane jednocześnie, tematyka poszczególnych czasopism często się pokrywała. Wiele tematów, takich jak duży biust, międzyrasowość, mundur lub o tematyce etnicznej, pojawiłoby się w dowolnym tytule, zależnie od wykonywanej czynności, a nie od uczestników.
- „Danish Hard Core” (później „Hard Core”) – konwencjonalne hardkorowe zdjęcia przedstawiające uczestników płci męskiej i żeńskiej.
- „Teenage Sex” – nastoletnie dziewczyny w softcore i hardkorowych zestawach zdjęć. Później dołączyły do nich „Teenage School Girls”.
- „Blue Climax” – mieszanka zestawów zdjęć hardcore i softcore.
- „Rodox” – mieszanka zestawów zdjęć hardcore i softcore.
- „Anal Sex” – hardcorowe zestawy zdjęć koncentrujące się na stosunku analnym i podwójnej penetracji. Po raz pierwszy opublikowany w 1970.
- „Exciting” – mieszanka zestawów zdjęć hardcore i softcore.
- „New Cunts” – hardcorowe zestawy zdjęć, początkowo skupiające się na modelkach z ogolonymi narządami płciowymi.
- „Sex Bizarre” – hardcorowe zestawy zdjęć skupiające się na sporty wodne oraz, we wcześniejszych wydaniach, koprofilii.
- „Lesbian Love” – zestawy dziewczyna z dziewczyną.
- „Transsexual Love” – mieszanka hardcorowych i softcore zestawów transpłciowych modeli męskich i żeńskich, zwykle w połączeniu z modelami męskimi podczas stosunku oralnego i odbytu.
- „Animal Lover” – magazyn zoofilii, zwykle zawierający pary kobiet i zwierząt.
- „Erotic Desire” – wraz z „Pussycat” i „Sexual Fantasy” – przedruki edytowanych zestawów i selekcji ze starszych czasopism.
- „Cover Girls” – wraz z „Sexy Girls”, zestawy solo softcore z modelkami.
W połowie lat 90. tytuły czasopisma zostały sprzedane niemieckiemu studiu Silwa, które kontynuowało je dzięki własnym zestawom obrazów z podobnymi scenami.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Color Climax Polices Its Images; Wins First Suit – More Content Providers Considering Legal Action. „Adult Video News”. [dostęp 2020-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-03)]. (ang.).
- ↑ Color Climax Magazine. AdultLoad.ws. [dostęp 2020-06-03]. (ang.).
- ↑ Color Climax Corporation web page. Color Climax Corporation. [dostęp 2020-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-03)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Color Climax Offers 39 Years Of Content. XBIZ. [dostęp 2020-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-03)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Graham Vickers: Chasing Lolita: How Popular Culture Corrupted Nabokov's Little Girl All Over Again. Chicago: Chicago Review Press, 2008, s. 161. ISBN 1-55652-682-2.
- ↑ David Kerekes: Creeping Flesh: The Horror Fantasy Film Book. Headpress, 2004, s. 140. ISBN 1-900486-36-9.
- ↑ a b c d Kerry Sheldon, Dennis Howitt: Sex Offenders and the Internet. Nowy Jork: John Wiley and Sons, 2007, s. 74. ISBN 0-470-02801-7.
- ↑ a b c Ethel Quayle: Child Pornography: An Internet Crime. East Sussex: Psychology Press, 2003, s. 44. ISBN 0-470-02801-7.
- ↑ Philip Jenkins: Beyond Tolerance: Child Pornography on the Internet. Nowy Jork: NYU Press, 2001, s. 31–32. ISBN 0-8147-4263-7.
- ↑ Selection of Porn Magazines with Sexstar Christopher Clark. PornStarSexMagazines.com. [dostęp 2020-06-03]. (ang.).
- ↑ Allen Kent, Harold Lancour, William Z. Nasri: Encyclopedia of Library and Information Science: Volume 8 – El Salvador: National Library in to Ford Foundation. Marcel Dekker, s. 167. ISBN 0-8247-2108-X.