Cinquedea

Cinquedea – rodzaj sztyletu lub puginału. Miała prostą, obosieczną głownię o charakterystycznym kształcie trójkąta bardzo szerokiego u nasady i zwężającego się w szpic.

Nazwa pochodzi od szerokości u nasady, wynoszącej pięć palców (cinquedea – wł. pięć palców). Była to broń używana przede wszystkim przez cywilów – kupców czy urzędników, stąd też większość zachowanych egzemplarzy jest bardzo ozdobna. Zdobienia pojawiają się głównie na głowni, która zwłaszcza w późniejszych egzemplarzach, często była kanelowana i grawerowana. Cinquedea była popularna przede wszystkim w północnych Włoszech u schyłku średniowiecza i na początku renesansu.

Jelec przeważnie wygięty ku dołowi, półkolisty lub trójkątny.

Zachowane egzemplarze datowane są pomiędzy 1450 a 1550 rokiem. Najkrótszy ma długość głowni 20 cm, najdłuższe mogą być nawet klasyfikowane jako krótkie miecze.

Cinquedea bywa także nazywana (rzadko) anelac, anelace lub sangdede.

Bibliografia

Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski jun., 1998, Słownik uzbrojenia historycznego, s.18-19 ISBN 83-01-12390-7.
George Cameron Stone, 1999, A glossary of the Construction, Decoration and Use of Arms and Armor in All Countries and in All Times, ISBN 0-486-40726-8.