Przejdź do zawartości

Chris Wakelin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chris Wakelin
Ilustracja
Chris Wakelin w 2014
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1992
Rugby

Gra zawodowa

2013—

Najwyższy ranking

20 (kwiecień 2024)

Bieżący ranking 15 (stan na 2024-11-10)
Najwyższy break

144

Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe

Shoot Out 2023

Multimedia w Wikimedia Commons

Chris Wakelin (ur. 16 marca 1992 w Rugby[1]) – angielski profesjonalny snookerzysta. Ćwiczy w Bar 8 w Rugby[2]. Na zawodowstwo przeszedł w 2013. Swój pierwszy rankingowy tytuł zdobył podczas turnieju Snooker Shoot Out w 2023.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera

[edytuj | edytuj kod]

Wakelin zaczął grać w snookera w wieku 8 lat, kiedy jego rodzice Mark i Angie kupili mu pierwszy mini stół do snookera, a mając 11 lat, odnosił już sukcesy w lokalnej lidze[3]. Jednak jego kariera niemal dobiegła końca w wieku 17 lat, kiedy musiał rozpocząć pracę na pełen etat jako kierowca w ASDA, aby utrzymać się finansowo, a w snookera grał tylko hobbystycznie. W 2012 roku Wakelin postanowił spróbować gry jeszcze raz, ale wkrótce musiał stawić czoła większym trudnościom, ponieważ problemy rodzinne doprowadziły do poważnej depresji: „Mogłem się złożyć, ale nie potrafiłem wbijać. Myślałem, że już nigdy nie zagram. Ale na szczęście z pomocą przyjaciół udało mi się to odwrócić”[4], Od tego czasu Wakelin dotarł do półfinału amatorskich mistrzostw Anglii w snookerze w 2013, a następnie do finału mistrzostw Anglii do lat 21 (gdzie później pokonał Hammada Miaha)[3][5].

Te wyniki zachęciły go do wzięcia udziału w Q School 2013. Po dotarciu do ostatniej rundy pierwszego turnieju, ponownie dotarł do rundy finałowej w Turnieju 3. Tam zmierzył się z byłym zawodowcem Adamem Wicheardem, który prowadził 2–0, ale Wakelin odpowiedział, wyprowadzając wynik na 3–2. Następnie w szóstej rundzie, gdy Wakelin prowadził już 23–0, Wicheard przypadkowo złamał kij, opierając się na nim, i musiał poddać mecz[5]. Dzięki temu Wakelin zdobył kartę wstępu na sezony 2013/14 i 2014/15.

Sezon 2013/2014

[edytuj | edytuj kod]

Wakelin miał trudny debiutancki sezon jako zawodowiec, gdyż przegrał swój pierwszy mecz we wszystkich turniejach rankingowych poza UK Championship, w którym pokonał rozstawionego Ryana Daya 6–5, a następnie przegrał takim samym wynikiem z Jamie Burnettem w kolejnej rundzie[6]. Lepsze wyniki osiągnął w turniejach European Tour niższej rangi, docierając do 1/32 finału Rotterdam Open, a następnie do ćwierćfinału Kay Suzanne Memorial Cup, gdzie przegrał 4–2 z Juddem Trumpem[1]. Sezon Wakelina zakończył się porażką 10–9 z Paulem Davisonem w pierwszej rundzie kwalifikacji do Mistrzostw świata, a po pierwszym roku w tourze zajął 106. miejsce w światowym rankingu[7][8].

Sezon 2014/2015

[edytuj | edytuj kod]

Drugi sezon Wakelina w tourze był ogromną poprawą w porównaniu z pierwszym. Pokonał Toma Forda 5–2, kwalifikując się do Wuxi Classic 2014, a w swoim pierwszym występie w imprezie rankingowej poza Wielką Brytanią pokonał Joe O’Connora 5–2, zanim przegrał 5–2 z Shaunem Murphym[9]. Podczas turnieju Ruhr Open, zaliczanego do niższej rangi, Wakelin pokonał Matthew Stevensa 4–1, a następnie odrobił straty po 3–0 i potrzebował dwóch snookerów w decydującej partii, by pokonać Thepchaiya Un-Nooh 4–3. Zwycięstwo 4–2 nad Fergalem O’Brienem pozwoliło mu dotrzeć do ćwierćfinału, w którym przegrał 4–1 z Juddem Trumpem[9]. Podczas turnieju Indian Open Wakelin pokonał Rhysa Clarka 4–2, Andrew Pagetta 4–1 i Nigela Bonda 4–1, po raz pierwszy grając w ćwierćfinale turnieju rankingowego[10]. Miał przewagę 2–1 nad Michaelem White'em, ale przegrał 4–2[11].

Występy Wakelina w turniejach European Tour w tym sezonie zaowocowały zajęciem przez niego wysokiego 22. miejsca w Order of Merit, co pozwoliło mu uzyskać nową dwuletnią kartę gry[12]. Dało mu to także awans do Wielkiego Finału Players Tour Championship, w którym pokonał Roberta Milkinsa 4–0, zanim Matthew Selt wyeliminował go 4–2 w drugiej rundzie[13].

Sezon 2015/2016

[edytuj | edytuj kod]

Wakelin pokonał Alexa Taubmana 5–1, Craiga Steadmana 5–0 i Liama Highfielda 5–2, docierając do ostatniej rundy kwalifikacyjnej Australian Goldfields Open, ale przegrał 5–3 z Jamiem Jonesem[14]. Zwycięstwo 6–4 nad Peterem Linesem pozwoliło mu zakwalifikować się do International Championship, gdzie przegrał 6–4 z Barrym Hawkinsem, prowadząc 3–1[15]. Wakelin pokonał Matthew Stevensa 6–5 na ostatniej czarnej w pierwszej rundzie Mistrzostw Wielkiej Brytanii i przeprosił przeciwnika za huczne świętowanie na koniec, co uznał za jedno ze swoich najlepszych zwycięstw[16]. W drugiej rundzie uległ Michaelowi Holtowi 6–2. Zakwalifikował się do turnieju China Open, eliminując Kurta Maflina 5–3 i ulegając Matthew Seltowi 5–4 w pierwszej rundzie. Po pokonaniu 10–9 25. zawodnika świata i byłego partnera treningowego Bena Woollastona, Wakelin wydawał się bliski awansu do ostatniej rundy kwalifikacyjnej do Mistrzostw Świata po tym jak prowadził z Anthonym Hamiltonem 4–0 i 9–6, ale ostatecznie przegrał 10–9.

Sezon 2016/2017

[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa nad Allanem Taylorem i Anthonym McGillem pozwoliły Wakelinowi na spotkanie w trzeciej rundzie English Open z Ronniem O'Sullivanem. Wakelin odrobił stratę 2–0 i zwyciężył 4–3 w swoim występie, w którym zaliczył break stupunktowy i dwa inne breaki powyżej 50 punktów[17]. Następnie pokonał Xiao Guodonga 4–3, przegrywając 3–1, i dotarł do ćwierćfinału, w którym przegrał 5–0 ze Stuartem Binghamem[18][19]. Wakelin uległ Peterowi Linesowi 6–4 w drugiej rundzie turnieju UK Championship oraz Anthony’emu Hamiltonowi 4–0 w trzeciej rundzie turnieju Scottish Open[20]. Wakelin po raz pierwszy zakończył sezon w pierwszej 64. rankingu, zajmując 63. miejsce[21].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Wakelin pracował na pełen etat jako kierowca dostawczy w ASDA, zanim dołączył do zawodowego touru snookera[22]. Od 2021 roku Wakelin brał udział w programie Strictly Christmas, lokalnym odłamie programu Strictly Come Dancing, którego celem była zbiórka pieniędzy na rzecz hospicjum dla dzieci Zoe's Place w Coventry[23]. Swoje zwycięstwo w Shoot Out w 2023 przypisał bieganiu i tańcowi towarzyskiemu, mówiąc: „Samo bycie częścią tego zmieniło moje życie. Odwiedziliśmy hospicjum, aby zobaczyć dzieci, personel i rodziny, aby zrozumieć, na co zbieramy pieniądze. Choć było to bolesne i trudne do zobaczenia, zainspirowało mnie to do pomocy tak bardzo, jak tylko mogę”.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Tournament 2012/13 2013/14 2014/15 2015/16 2016/17 2017/18 2018/19 2019/20 2020/21 2021/22 2022/23 2023/24 2024/25
Ranking[24] 106 83 63 48 48 57 60 43 29 24
Turnieje rankingowe
Championship League nierankingowy RR RR 2R 3R 2R
Xi'an Grand Prix nie rozegrano 2R
Saudi Arabia Masters nie rozegrano 4R
English Open nie rozegrano QF 1R 2R 2R 1R 2R LQ 2R SF
British Open nie rozegrano 1R LQ 1R 3R
Wuhan Open nie rozegrano 1R QF
Northern Ireland Open nie rozegrano 2R 4R 2R 1R 1R 1R LQ F 2R
International Championship A LQ LQ 1R 1R LQ 1R 1R nie rozegrano 1R F
UK Championship A 2R 1R 2R 2R 2R 2R 2R 2R 2R LQ LQ
Shoot Out nierankingowy 2R 1R 1R 2R 2R 4R W 2R
Scottish Open MR nie rozegrano 3R 2R 1R 4R 2R 1R LQ QF
German Masters A LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ LQ QF 1R
Welsh Open A 1R 2R 1R 2R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R
World Open A LQ nie rozegrano LQ 2R 1R LQ nie rozegrano 3R
World Grand Prix nie rozegrano NR DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ 1R
Players Championship DNQ DNQ 2R DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ 1R 1R
Tour Championship nie rozegrano DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ DNQ
World Championship A LQ LQ LQ LQ 1R LQ LQ 1R 1R LQ LQ
Turnieje nierankingowe
Champion of Champions NH A A A A A A A A A A 1R
Championship League A A A A A A A RR A A A 2R
Byłe turnieje rankingowe
Wuxi Classic A LQ 2R nie rozegrano
Australian Goldfields Open A LQ LQ LQ nie rozegrano
Shanghai Masters A LQ LQ LQ LQ 1R nierankingowy nie rozegrano nierankingowy
Paul Hunter Classic rankingowy (minor) 2R 4R 4R NR nie rozegrano
Indian Open NH LQ QF NH LQ LQ 3R nie rozegrano
China Open A LQ LQ 1R LQ 2R 1R nie rozegrano
Riga Masters nie rozegrano Minor-Rank 1R LQ QF LQ nie rozegrano
China Championship nie rozegrano NR 1R 1R 3R nie rozegrano
WST Pro Series nie rozegrano RR nie rozegrano
Turkish Masters nie rozegrano 1R nie rozegrano
Gibraltar Open nie rozegrano MR 2R 1R 3R 2R QF 3R nie rozegrano
WST Classic nie rozegrano 2R nie rozegrano
European Masters nie rozegrano LQ 2R 1R LQ 2R LQ 2R 2R NH
Byłe turnieje nierankingowe
Shoot Out A A 2R A rankingowy
Six-red World Championship A A A A A A A A nie rozegrano 2R nie rozegrano
Legenda
LQ przegrał w kwalifikacjach #R przegrał we wczesnej fazie turnieju
(WR = Wildcard round, RR = Round robin) 		QF przegrał w ćwierćfinale
SF przegrał w półfinale F przegrał w finale W zwycięstwo
DNQ niezakwalifikował się do turnieju A nie brał udziału w turnieju WD wycofał się z turnieju
NH / nie rozegrano Turniej nie został rozegrany.
NR / nierankingowy Turniej przestał być turniejem rankingowym.
R / rankingowy Turniej rankingowy.
MR / rankingowy (minor) Turniej rankingowy (minor).

Finały turniejów

[edytuj | edytuj kod]

Finały rankingowe: 3 (1-2)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat # Rok Turniej Przeciwnik Wynik
Zwycięzca 1. 2023 Snooker Shoot Out Belgia Julien Leclercq 1–0
Finalista 1. 2023 Northern Ireland Open Anglia Judd Trump 3–9
Finalista 2. 2024 International Championship Ding Junhui 7–10

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Chris Wakelin 2013/2014. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-09)]. (ang.).
  2. ↑ Chris Wakelin Q&A. World Snooker Tour. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-11)]. (ang.).
  3. ↑ a b Chris has staked it all on a pot of gold. Rugby Advertiser, 2013-04-28. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-19)]. (ang.).
  4. ↑ Gregg Evans: Chris takes his cue from bizarre accident. Birmingham Mail, 2013-06-16. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-19)]. (ang.).
  5. ↑ a b Jamie Arrowsmith: Wakelin set to star on the baize. The Rugby Observer, 2013-06-19. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-19)]. (ang.).
  6. ↑ Chris Wakelin 2013/2014. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-09)]. (ang.).
  7. ↑ Steadman Sets Up Davis Meeting. World Snooker Tour. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-12)]. (ang.).
  8. ↑ World Snooker Rankings After the 2014 World Championship. World Snooker Tour. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-08)]. (ang.).
  9. ↑ a b Chris Wakelin 2014/2015. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-09)]. (ang.).
  10. ↑ Wakelin Keeps Run Going. World Snooker Tour. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-19)]. (ang.).
  11. ↑ White Makes Semi Breakthrough. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-15)]. (ang.).
  12. ↑ European Order of Merit 2014/2015. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-17)]. (ang.).
  13. ↑ Williams Fight Back Floors Selby. World Snooker Tour. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)]. (ang.).
  14. ↑ Chris Wakelin 2015/2016. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)]. (ang.).
  15. ↑ Champion Ricky Walden beaten by Tian Pengfei in China. BBC. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-10)]. (ang.).
  16. ↑ UK Championship 2015: Chris Wakelin in pieces at black-ball win. BBC. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-01)]. (ang.).
  17. ↑ Ronnie O'Sullivan defeated by Chris Wakelin at the English Open, Judd Trump beats Martin Gould. Eurosport. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-13)]. (ang.).
  18. ↑ Xiao Guodong 3–4 Chris Wakelin. worldsnookerdata.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-02)]. (ang.).
  19. ↑ Fairytale run in snooker's new English Open ends for Chris Wakelin after heavy defeat to Stuart Bingham. Rugby Observer. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-13)]. (ang.).
  20. ↑ Chris Wakelin 2016/2017. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-20)]. (ang.).
  21. ↑ Rankings 2016/2017. snooker.org. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-19)]. (ang.).
  22. ↑ Chris Wakelin. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-31)]. (ang.).
  23. ↑ Baize to the Ballroom for Wakelin. World Snooker Tour. [dostęp 2024-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-10-31)]. (ang.).
  24. ↑ Ranking History. snooker.org. [dostęp 2024-11-08język=en].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chris_Wakelin&oldid=75368348”