Chris Billam-Smith
 Billam Smith w 2024 | |
| Pseudonim |
The Gentleman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1990 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
191 cm |
| Masa ciała |
91 kg |
| Styl walki |
praworęczny |
| Debiut |
2017 |
| Kategoria wagowa | |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
21 |
| Zwycięstwa |
20 |
| Przez nokauty |
13 |
| Przez decyzje |
7 |
| Porażki |
1 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
0 |
| |
Chris Billam-Smith (ur. 2 sierpnia 1990 w Epsom) – brytyjski bokser, aktualny zawodowy mistrz świata federacji WBO oraz mistrz Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii junior ciężkiej. Były mistrz EBU.
Kariera amatorska
[edytuj | edytuj kod]Regularne treningi boksu rozpoczął w wieku 16 lat. Jako reprezentant klubu Poole ABC dwukrotnie zdobył tytuł wicemistrza Anglii w 2013 w kategorii junior ciężkiej[1] oraz w 2016 w kategorii ciężkiej[2]. Ponadto, w roku 2012 wywalczył brązowy medal, startując w kategorii junior ciężkiej. Karierę amatorską zakończył legitymując się wynikiem 32 zwycięstw i 11 porażek[3].
Kariera zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodowy debiut zaliczył 16 września 2017 roku, zwyciężając w 1. rundzie przez techniczny nokaut Russa Henshawa[4].
20 lipca 2019, legitymując się bilansem walk 9:0 (8 KO), zmierzył się w londyńskiej 02 Arenie, z innym niepokonanym zawodnikiem – Richardem Riakporhe’em (9:0, 8KO). Stawką pojedynku toczonego na dystansie 10 rund, był interkontynentalny pas federacji WBA kategorii junior ciężkiej. Smith poniósł swoją pierwszą zawodową porażkę, przegrywając na punkty niejednogłośną decyzją (96-93, 92-97, 94-95)[5].
W pojedynku stoczonym 23 listopada 2019 zdobył tytuł mistrza Wspólnoty Brytyjskiej w kategorii junior ciężkiej, pokonując przez TKO w 5 rundzie Craiga Glovera. Przeciwnik Smitha był trzykrotnie liczony przez sędziego (raz w 4. oraz dwukrotnie w 5. rundzie)[6].
W pierwszej obronie tytułu zmierzył się 7 sierpnia 2020 z Nathanem Thorleyem. Billam-Smith rozpoczął pojedynek agresywnie, zmuszając przeciwnika już w 1. rundzie do przyklęknięcia na jedno kolano. W 2. rundzie Thorley był liczony po raz kolejny, jednak kontynuował pojedynek, szukając swojej szansy na odwrócenie przebiegu walki. W trakcie trzeciego liczenia, Thorleyowi udało się wstać, jednak sędzia nie dopuścił go do kontynuowania pojedynku. Billam-Smith zachował tytuł zapisując zwycięstwo przez TKO w 2. rundzie[7].
W międzyczasie, do listy swoich osiągnięć dopisał regionalny pas WBA Continental w kategorii junior ciężkiej, zwyciężając jednogłośnie na punkty, na dystansie 10 rund, Czecha Vasila Ducara[8].
31 lipca 2021 roku przystąpił do kolejnej obrony tytułu mistrza Wspólnoty Brytyjskiej. Tym razem w stawce pojedynku znalazł się również pas mistrza Europy federacji EBU kategorii junior ciężkiej, będący w posiadaniu Irlandczyka Tommy'ego McCarthy'ego. Billam-Smith zwyciężył, jednak sędziowie nie byli jednomyślni, punktując 116-112 i 115-114 na jego korzyść oraz 115-114 na korzyść Irlandczyka[9].
Tytuł mistrzowski EBU obronił 13 listopada 2021, pokonując jednogłośnie na punkty (120-109 oraz dwukrotnie 119-109) reprezentanta Francji Dylana Bregeona[10].
Billam-Smith stoczył rewanżowy pojedynek z Tommym McCarthym 16 kwietnia 2022 roku. Zwyciężył przez TKO w 8 rundzie, nokautując przeciwnika prawym sierpowym i obronił tytuł mistrzowski EBU oraz Wspólnoty Brytyjskiej[11]. W lipcu 2022 Billam-Smith zachował zdobyte tytuły pokonując na punkty Isaaca Chamberlaina. Wszyscy trzej sędziowie punktowali pojedynek 117-111[12].
We wrześniu 2022 roku zrzekł się tytułu mistrzowskiego EBU[13].
Mistrz WBO wagi junior ciężkiej
[edytuj | edytuj kod]27 maja 2023 roku na Vitality Stadium w Bournemouth zdobył pas mistrza świata federacji WBO, wygrywając dwa do remisu na punkty pojedynek z Lawrence’em Okoliem (18-1, 12 KO). W trakcie pojedynku Okolie był trzykrotnie liczony i dwa razy sędzia ringowy odbierał mu punkt za uporczywe klinczowanie[14].
10 grudnia 2023 roku w Bournemouth odbył pierwszą obronę tytułu WBO w wadze junior ciężkiej przeciwko Mateuszowi Masternakowi[15]. Zwyciężył przez RTD na początku ósmej rundy, kiedy to narożnik Masternaka poddał walkę z powodu jego kontuzji żeber[16].
Lista walk w zawodowym boksie
[edytuj | edytuj kod]| Wynik | Rekord | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda, czas | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 20-1 |  Richard Riakporhe (17-0)
|
UD | 12 | 15.06.2024 | Selhurst Park, Londyn | |
| Wygrana | 19–1 |  Mateusz Masternak
|
RTD | 8 (12), 0:02 | 10.12.2023 | Bournemouth International Centre, Bournemouth | |
| Wygrana | 18–1 | Lawrence Okolie
|
MD | 12 | 27.05.2023 | Dean Court, Bournemouth | |
| Wygrana | 17–1 |  Armend Xhoxhaj
|
KO | 5 (12), 1:52 | 17.12.2022 | Bournemouth International Centre, Bournemouth | |
| Wygrana | 16–1 | Isaac Chamberlain
|
UD | 12 | 30.07.2022 | Bournemouth International Centre, Bournemouth | |
| Wygrana | 15–1 |  Tommy McCarthy
|
TKO | 8 (12), 1:28 | 16.04.2022 | Manchester Arena, Manchester | |
| Wygrana | 14–1 |  Dylan Bregeon
|
UD | 12 | 13.11.2021 | Sheffield Arena, Sheffield | |
| Wygrana | 13–1 | Tommy McCarthy
|
SD | 12 | 31.07.2021 | Matchroom Headquarters, Brentwood | |
| Wygrana | 12–1 |  Vasil Ducar
|
UD | 10 | 20.03.2021 | Wembley Arena, Londyn | |
| Wygrana | 11–1 | Nathan Thorley
|
TKO | 2 (12), 2:05 | 07.04.2020 | Matchroom Headquarters, Brentwood | |
| Wygrana | 10–1 | Craig Glover
|
TKO | 5 (12), 1:45 | 23.11. 2019 | Liverpool Arena, Liverpool | |
| Przegrana | 9–1 | Richard Riakporhe
|
SD | 10 | 20.07.2019 | The O2 Arena, Londyn | |
| Wygrana | 9–0 |  Yassine Habachi
|
RTD | 3 (6), 3:00 | 10.05.2019 | Motorpoint Arena, Nottingham | |
| Wygrana | 8–0 | Kent Kauppinen
|
TKO | 6 (6), 0:45 | 15.12.2018 | O2 Academy, Bournemouth | |
| Wygrana | 7–0 | Robin Dupre
|
RTD | 5 (10), 3:00 | 13.10.2018 | York Hall, Londyn | |
| Wygrana | 6–0 |  Michal Pleanik
|
PTS | 8 | 16.06.2018 | O2 Academy, Bournemouth | |
| Wygrana | 5–0 |  Gheorghe Danut
|
RTD | 5 (6), 3:00 | 09.03.2018 | O2 Academy, Bournemouth | |
| Wygrana | 4–0 |  Laszlo Ivanyi
|
KO | 1 (4), 2:17 | 02.12.2017 | Leicester Arena, Leicester | |
| Wygrana | 3–0 | Jan Hrazdira
|
KO | 2 (4), 0:03 | 11.11.2017 | Royal Highland Centre, Edynburg | |
| Wygrana | 2–0 |  Alexandar Todorovic
|
TKO | 1 (4), 2:43 | 14.10.2017 | Wembley Arena, Londyn | |
| Wygrana | 1–0 | Russ Henshaw
|
TKO | 1 (4), 2:01 | 16.09.2017 | O2 Academy, Bournemouth |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Englandboxing.org: 126th National Elite Championships. 2013-04-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Englandboxing.org: 129th England Boxing National Elite Championships. 2016-05-01. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Topclassboxing.co.uk: PROSPECT WATCH "THE GENTLEMAN" CHRIS BILLAM-SMITH. 2018-06-04. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Boxrec.com: Chris Billam-Smith vs. Russ Henshaw bout. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Badlefthook.com: Whyte vs Rivas results: Richard Riakporhe edges Chris Billam-Smith, Lawrence Okolie wins. 2019-07-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Drops, Stops Craig Glover in Five. 2019-11-23. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Crushes Thorley To Retain Commonwealth Title. 2020-08-07. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Drops Vasil Ducar Twice, Wins Decision. 2021-03-20. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Bokser.org: CHRIS BILLAM-SMITH NOWYM MISTRZEM EUROPY KATEGORII CRUISER. 2021-07-31. [dostęp 2023-07-21].
- ↑ Boxingscene.com: Chris Billam-Smith Decisions Dylan Bregeon To Retain EBU Title. 2021-11-13. [dostęp 2023-07-21]. (ang.).
- ↑ Bokser.org: BILLAM-SMITH OBRONIŁ TYTUŁ MISTRZA EUROPY – TERAZ MOŻE MASTERNAK?. 2022-04-16. [dostęp 2023-07-17].
- ↑ Bokser.org: WOJNA! BILLAM-SMITH POKONAŁ CHAMBERLAINA I OBRONIŁ TYTUŁ EUROPEJSKI. 2022-07-30. [dostęp 2023-07-21].
- ↑ Bokser.org: BILLAM-SMITH ODDAJE PAS MISTRZA EUROPY – SZANSA NASZYCH CRUISERÓW?. 2022-09-07. [dostęp 2023-07-21].
- ↑ Bokser.org: CHRIS BILLAM-SMITH ZRZUCIŁ LAWRENCE'A OKOLIE Z TRONU WBO!. 2023-05-28. [dostęp 2023-07-21].
- ↑ Parviz Iskenderov, Chris Billam-Smith faces Mateusz Masternak on Dec 10 in Bournemouth, England [online], FIGHTMAG, 24 października 2023 [dostęp 2023-12-11] (ang.).
- ↑ Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: znamy powód porażki Masternaka [online], sport.tvp.pl, 11 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-11] (pol.).