Charles Seeger
Imię i nazwisko |
Charles Louis Seeger |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Charles Louis Seeger[1][2] (ur. 14 grudnia 1886 w Meksyku, zm. 7 lutego 1979 w Bridgewater w stanie Connecticut[1][2]) – amerykański etnomuzykolog.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiował na Harvard University, który ukończył w 1908 roku[1][2]. Od 1910 do 1911 roku przebywał w Niemczech, gdzie był dyrygentem w Kolonii[1][2]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych wykładał w latach 1912–1919 na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley[1][2]. W kolejnych latach uczył w Nowym Jorku w Institute od Musical Art (1921–1935) i New School for Social Research (1931–1935)[1][2]. Od 1935 roku działał w Waszyngtonie, gdzie pracował w administracji rządowej jako konsultant muzyczny Resettlement Administration (1935–1937) i zastępca dyrektora Federal Music Project of the Work Progress Administration (1937–1941)[1][2]. Od 1941 do 1953 roku był dyrektorem sekcji muzycznej Unii Panamerykańskiej[1][2]. Nadzorował prowadzenie badań terenowych na obszarze Ameryki Północnej i Ameryki Łacińskiej, których owocem był wydany wspólnie z jego drugą żoną Ruth Crawford Seeger oraz J.A. Lomaxem i Alanem Lomaxem zbiór Folk Song: USA[1].
W 1930 roku założył New York Musicological Society, w 1934 roku przekształcone w American Musicological Society, którego w latach 1930–1934 i 1945–1946 był prezesem[1][2]. Pełnił funkcję przewodniczącego American Society for Comparative Musicology (1935) i Society of Ethnomusicology (1960–1961)[1][2]. W latach 1960–1970 wykładał w Institute of Ethnomusicology na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles[1][2].
Był zwolennikiem uniwersalnej muzykologii, obejmującej zakresem swojego badania wszystkie kultury muzyczne świata[1]. Opracował kompleksowy diagram o nazwie „Konspekt źródeł procesu muzykologicznego”, obejmujący różne czynniki mające wpływ na muzykę, począwszy od właściwości akustycznych dźwięków po koncepcje opracowane w ramach danej tradycji historycznej[1]. Uważał, że muzykę i idiomy muzyczne należy definiować z perspektywy społecznej[1]. Rozróżnił zapis preskryptywny, czyli plan wykonania utworu, od zapisu deskryptywnego, czyli transkrypcji etnomuzykologicznej stanowiącej raport z danego wykonania[1]. Od lat 30. XX wieku stosował do zapisu muzycznego melograf[1].
Jego synem był muzyk Pete Seeger[2].
Prace
[edytuj | edytuj kod](na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]
- Harmonic Structure and Elementary Composition (Berkeley 1916; wspólnie z E.G. Stricklenem)
- Music and Recreation (Waszyngton 1940)
- Folk Song: USA (Nowy Jork 1947, 2. wyd. zrewid. 1975; wspólnie z Ruth Crawford Seeger, J.A. Lomaxem i Alanem Lomaxem)
- Music and Society: New World Evidende of Their Relationship (Waszyngton 1953)
- Studies in Musicology, 1933–1975 (Berkeley 1977)
- Essays for a Humanist: An Offering to Klaus Wachsmann (Nowy Jork 1977, redaktor)
- Studies in Musicology II, 1929–1979 (Berkeley 1994, red. Ann M. Pescatello)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 210–211. ISBN 978-83-224-0865-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3269. ISBN 0-02-865530-3.
- ISNI: 0000000110307469
- VIAF: 89038263
- LCCN: n81041844
- GND: 119122537
- LIBRIS: sq46702b0g7x7p0
- BnF: 12765058d
- SUDOC: 077907388
- NLA: 36515139
- NKC: xx0250691
- BNE: XX1436122
- NTA: 07382240X
- BIBSYS: 97034888
- CiNii: DA08414379
- Open Library: OL715355A
- PLWABN: 9810582636505606
- NUKAT: n98037070
- J9U: 987007267808205171
- LIH: LNB:B8kS;=Be
- RISM: people/30022504