Bulmastif
 Pies rasy bullmastiff | |
| Inne nazwy |
ang. bullmastiff |
|---|---|
| Kraj patronacki | |
| Kraj pochodzenia | |
| Wymiary | |
| Wysokość | |
| Masa | |
| Klasyfikacja | |
| FCI |
Grupa II, sekcja 2, |
| AKC |
Working |
| ANKC |
Group 6 (Utility) |
| CKC |
Group 3 – Working Dogs |
| KC(UK) |
Working |
| NZKC |
Utility |
| UKC |
Grupa 1 – Guardian Dog |
| Wzorce rasy | |
Bulmastif (oryginalna nazwa bullmastiff) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie mastifa (typ dogowaty[3]), wyhodowana w XIX wieku w Anglii jako pies stróżujący. Obecnie pełni również funkcję psa-towarzysza.
Rys historyczny
[edytuj | edytuj kod]Powstał w wyniku krzyżowania angielskich molosów: buldogów i mastifów. Bulmastif jest lżejszej budowy i mniejszych rozmiarów od mastifa. Łączy w sobie spokój, opanowanie buldoga z silnym charakterem i instynktem obronnym mastifa[4].
Klasyfikacja
[edytuj | edytuj kod]W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.1 – Molosy typu mastifa[5]. Psy tej rasy nie podlegają próbom pracy[2].
Zgodnie z klasyfikacją amerykańską należy do grupy psów pracujących[6].
Użytkowość
[edytuj | edytuj kod]Zaliczany do psów obronnych[7].
Temperament
[edytuj | edytuj kod]Inteligentny i energiczny o spokojnym temperamencie[1]. Zrównoważony i czujny. Hodowany jako pies stróżujący. Jest psem odważnym i odpornym na ból[4]. Wymaga konsekwentnego postępowania i socjalizacji w związku z tendencją do dominacji wobec zwierząt i ludzi.
Szata i umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Krótka sierść o barwie płowej, rudobrązowej lub pręgowanej, zazwyczaj z czarną maską; dopuszczalne białe znaczenia na piersi.
Utrzymanie i pielęgnacja
[edytuj | edytuj kod]Wymaga regularnego usuwania martwego włosa oraz zaspokojenia sporych potrzeb ruchowych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b David Taylor: Księga psów. s. 140-141.
- ↑ a b Wzorzec rasy nr 157 (FCI Standard N° 157) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
- ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 84.
- ↑ a b Hans Räber: Encyklopedia Psów Rasowych. T. I. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 1999, s. 393. ISBN 83-7073-158-9.
- ↑ Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
- ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 148.
- ↑ Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 57 i 66.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1998, s. 231. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. ISBN 83-05-13030-4.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.