Brew
| supercilium | |
| |
| Narządy |
Włosy |
|---|---|
Brew (łac. supercilium) – łukowata wypukłość na kości czołowej nad oczodołem porastająca krótkimi włosami. Podstawową jej funkcją jest ochrona oka przed dostaniem się do niego potu i wody deszczowej (również krwi przy urazach głowy).
Włosy brwi różnią się budową histologiczną od tych porastających większą część ludzkiego ciała. Cecha wyróżniająca to część rdzenna. Upodabnia ona włosy ludzkich brwi i rzęs do sierści innych zwierząt[1].
Gęstsze brwi występują u mężczyzn oraz u osób młodszych. Zabiegi polegające na modelowaniu brwi w celu uzyskania symetrii prowadzą do postrzegania twarzy jako atrakcyjniejszych[2].
Golenie brwi wraz z całym owłosieniem głowy było zabiegiem stosowanym przez kapłanów Starożytnego Egiptu, a w modzie występowało od średniowiecza. W osiemnastowiecznej Anglii przyklejano na ich miejsce „mysie skórki”, w okresie dwudziestolecia międzywojennego natomiast rysowano nad nimi delikatne kreski. W Iranie modyfikacja brwi związana jest z obrzędem przejścia ze stanu wolnego do małżeńskiego u kobiet. Dzień przed jej ślubem nadaje się im kształt przypominający znak diakrytyczny daszka[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Cichocki, Jan Andrzej Litwin, Jadwiga Mirecka: Kompendium histologii : podręcznik dla studentów nauk medycznych i przyrodniczych. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2002, s. 223. ISBN 83-233-1596-5.
- ↑ a b Szybowska 2016 ↓, s. 140-141.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Antonina Szybowska. Włosy. Kulturowe reprezentacje owłosienia nagiej małpy. „Teksty z Ulicy. Zeszyt memetyczny”. 17, 2016. ISSN 2081-397X.