Przejdź do zawartości

Brutus (mitologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brutus
ilustracja
Inne imiona

Brut

Występowanie

legendy arturiańskie

Rodzina
Ojciec

Sylwiusz

Dzieci

Locrinus, Albanactus, Kamber

Brutus z Troi (Brut) – postać z legend arturiańskich, protoplasta Brytów, pierwszy król brytyjski, przodek króla Artura.

Brutus był synem Sylwiusza, prawnukiem mitycznego Eneasza. Matka zmarła po porodzie. Jako nastolatek w czasie polowania zabił niechcący swego ojca. Wygnany za karę z kraju został przywódcą zbuntowanych niewolników trojańskich. Podczas tułaczki dotarł z kompanami do zamieszkałego tylko przez olbrzymy Albionu. Tu założył Nową Troję (Troynovante), późniejszy Londyn.

Hildebarand Jacob w poemacie „Brutus of Trojan” napisał, że Brutus dopłynął do Totnes, w hrabstwie Devon. Upamiętnia to głaz Brutus Stone. Według miejscowej tradycji, kamień jest pierwszą rzeczą, którą nadepnął po zejściu ze statku[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Totnes – Visit South Devon [online], visitsouthdevon.co.uk [dostęp 2017-02-23] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]