Przejdź do zawartości

Bruno Torpigliani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bruno Torpigliani
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1915
Asciano

Data śmierci

2 maja 1995

Nuncjusz apostolski w Demokratycznej Republice Konga
Okres sprawowania

1968–1973

Nuncjusz apostolski na Filipinach
Okres sprawowania

1973–1990

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 października 1937

Nominacja biskupia

1 września 1964

Sakra biskupia

25 października 1964

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

25 października 1964

Konsekrator

kard. Amleto Giovanni Cicognani

Współkonsekratorzy

Antonio Samorè,
Telesforo Giovanni Cioli OCarm

Bruno Torpigliani (ur. 15 kwietnia 1915 w Asciano, zm. 2 maja 1995) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

24 października 1937 otrzymał święcenia prezbiteriatu. Pracował w Sekretariacie Stanu oraz w przedstawicielstwach papieskich w Kolumbii, Peru i w Wielkiej Brytanii.

1 września 1964 papież Paweł VI mianował go nuncjuszem apostolskim w Salwadorze i w Gwatemali oraz arcybiskupem tytularnym mallianijskim. 25 października 1964 przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza stanu kard. Amleto Giovanniego Cicognaniego. Współkonsekratorami byli sekretarz Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych abp Antonio Samorè oraz biskup Arezzo Telesforo Giovanni Cioli OCarm.

Jako ojciec soborowy wziął udział w trzeciej i w czwartej sesji soboru watykańskiego II.

3 sierpnia 1968 został nuncjuszem apostolskim w Demokratycznej Republice Konga. 6 czerwca 1973 przeniesiony na urząd nuncjusza apostolskiego na Filipinach. Na tej placówce był zaangażowany w rozwój filipińskiego Kościoła - za jego kadencji nominacje otrzymało 50 filipińskich biskupów i utworzono 6 archidiecezji, 18 diecezji, 2 prałatury i 1 wikariat apostolski. Odbywał wizyty duszpasterskie na terenie całego kraju. Znany był również z działalności charytatywnej. Podczas rewolucji różańcowej w 1986 przekazał prezydentowi Marcosowi list od papieża Jana Pawła II z prośbą o pokojowe rozwiązanie kryzysu[1]. W kwietniu 1990, w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego, przeszedł na emeryturę.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]