Przejdź do zawartości

Bret Michaels

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bret Michaels
Ilustracja
Bret Michaels (2014)
Imię i nazwisko

Bret Michael Sychak

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1963
Butler

Instrumenty

gitara, harmonijka ustna, pianino, instrumenty perkusyjne

Gatunki

heavy metal[1], hard rock[1], hair metal[1]

Zawód

wokalista, muzyk

Aktywność

od 1983

Wydawnictwo

Capitol Records, Cyanide Music Inc., VH1 Classic Records

Powiązania

Jessica Andrews

Zespoły
Poison
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bret Michaels, właśc. Bret Michael Sychak[2][3][4] (ur. 15 marca 1963 w Butler[1]) – amerykański wokalista i gitarzysta glamrockowego zespołu Poison[5], także scenarzysta, reżyser i aktor telewizyjny i filmowy[6]. W 2006 został sklasyfikowany na 40. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[7].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ma rusińskie (ze strony dziadka ojca), irlandzkie, angielskie, niemieckie i szwajcarskie pochodzenie[8]. Urodził się w Butler w Pensylwanii[9] jako syn Wally’ego i Marjorie Sychaków. Jego imię zostało zaczerpnięte od bohatera serialu ABC Maverick – Breta Mavericka, którego grał James Garner. Jego wujek Nick Sychak walczył w Omaha Beach w Inwazji Normandii i został zabity w akcji we Francji w 1944 roku. Wychowywał się z dwiema siostrami – Michelle i Nicole – w Harrisburg[10]. Jego ojciec, który był w marynarce wojennej, został przeniesiony do wewnętrznego posterunku marynarki wojennej w Mechanicsburgu[11], gdzie Bret uczęszczał do Mechanicsburg Area Senior High School. Kiedy miał sześć lat wykryto u niego cukrzycę i był zależny od insuliny[12].

W latach 1993–94 romansował z aktorką Pamelą Anderson[13][14], a nagrane sceny seksualne z Anderson, również znalazły się w Internecie[15]. Klatki z filmu po raz pierwszy pojawiły się na łamach magazynu Penthouse w marcu 1998[16][17]. W sierpniu 1993 trafił na okładkę magazynu „Playgirl”[18].

Pojawił się w jednym z odcinków serialu CBS Prawo Burke’a (Burke’s Law, 1994) jako Roger Cooper i Stan wyjątkowy (Martial Law, 1999) jako Ray Darrell. W 1998 roku zadebiutował jako reżyser, scenarzysta i producent dramatu sensacyjnego Kodeks zbrodni (No Code of Conduct)[19], gdzie także wcielił się w postać Franka „Shane’a” Fieldsa u boku Charliego Sheena, Martina Sheena i Marka Dacascosa, a także był reżyserem i scenarzystą thrillera psychologicznego A Letter from Death Row (1998)[20], gdzie zagrał główną rolę zabójcy Michaela Raine’a. Wystąpił w dramacie sportowym Zalmana Kinga Wysoka fala (In God's Hands, 1998) jako Phillips.

W reality-show MTV Polska Miłość w rytmie rocka z Bretem Michaelsem (Rock of Love with Bret Michaels, 2007–2009) grupa fanek Michaelsa walczyła o jego względy. Program wygrała Jes Rickleff. Z kontraktu wynikało, że zwyciężczyni nie będzie mogła się widzieć z Michaelsem przez pół roku. Ich związek się nie udał. Drugą edycję programu wygrała Ambre Lake. W trzeciej edycji dziewczyny podróżowały autobusem po całym kraju, zwyciężyła Taya Parker. Czwarta edycja jest w trakcie realizacji. W Polsce emitowana jest druga edycja reality-show.

W latach 1994–2012 był związany z Kristi Gibson[21][22][23], z którą ma dwie córki: Raine Elizabeth (ur. 20 maja 2000 w Los Angeles)[24] i Jorję Bleu (ur. 5 maja 2005)[25].

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Rezultat
2008 BMI Film & TV Awards BMI Cable Award[26] Wygrana
2010 Teen Choice Awards Najlepsza męska postać w reality show[26] Nominacja

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Poison, w sekcji Dyskografia.
Albumy studyjne
Rok Szczegóły dot. albumu Pozycje na listach
US[1] US Rock[1] US Indie[1] CAN[1]
2003 Songs of Life
  • Data wydania: 22 kwietnia 2003
  • Wytwórnia: Poor Boy Records
 — — — —
2005 Freedom of Sound
  • Data wydania: 1 stycznia 2005
  • Wytwórnia: Poor Boy Records
 — — — —
2010 Custom Built
  • Data wydania: 6 lipca 2010
  • Wytwórnia: Poor Boy Records
 14 4 1 44
"—" oznacza wydawnictwo, które nie zostało sklasyfikowane na danej liście.
Kompilacje
Rok Szczegóły dot. albumu Pozycja
US[1] US Rock[1] US Indie[1]
2001 Ballads, Blues & Stories
  • Data wydania: 2001
  • Wytwórnia: Poor Boy Records
 — — —
2008 Rock My World 40 16 4
"—" oznacza wydawnictwo, które nie zostało sklasyfikowane na danej liście.
Soundtracki
Rok Szczegóły dot. albumu
1998 A Letter from Death Row
  • Data wydania: 25 sierpnia 1998
  • Wytwórnia: Ugl Records

EP

[edytuj | edytuj kod]
Rok Szczegóły dot. albumu
2000 Country Demos
  • Data wydania: 2000
2008 Bret Michaels: Acoustic Sessions
  • Data wydania: 2008
  • Wytwórnia: Time/Life Music
Single
Rok Singel Pozycja na liście Album
US Country
1998 "Party Rock Band" (z C.C. DeVille) — A Letter from Death Row
2003 "Raine" — Songs of Life
"Bittersweet" —
2004 "All I Ever Needed" (z Jessica Andrews) 45 Freedom of Sound
"Right Now, Right Here" —
2005 "Open Road" —
2007 "Go That Far" (Rock of Love theme) — Rock My World
"Fallen" —
2008 "Start Again" —
"Driven" (rock mix) —
2010 "Nothing to Lose" (duet z Miley Cyrus) — Custom Built
"Lie to Me" —
"Wasted Time" —
"—" oznacza wydawnictwo, które nie zostało sklasyfikowane na danej liście.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k Bret Michaels w bazie AllMusic (ang.)
  2. ↑ Personalidade: Bret Michaels (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-06-18]. (port.).
  3. ↑ Bret Michaels w bazie Discogs.com (ang.)
  4. ↑ Bret Michaels. Listal. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  5. ↑ Poison w bazie Notable Names Database (ang.)
  6. ↑ Bret Michaels Artista. Filmow. [dostęp 2017-06-18]. (port.).
  7. ↑ Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. Hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. (ang.).
  8. ↑ Bret Michaels – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  9. ↑ Bret Michaels w bazie Filmweb
  10. ↑ Bret Michaels w bazie IMDb (ang.)
  11. ↑ Bret Michaels. TV.com. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  12. ↑ Bret Michaels w bazie Notable Names Database (ang.)
  13. ↑ News Staff (1998-01-27): Bret Michaels Talks About Fight To Stop Pamela Lee Sex Tape. MTV. [dostęp 2017-06-17]. (ang.).
  14. ↑ John Sellers (2008-12-21): The Hot Seat: Bret Michaels. Time Out. [dostęp 2017-06-17]. (ang.).
  15. ↑ Bret Michaels w serwisie IAFD
  16. ↑ The rockin' life of Poison frontman Bret Michaels. „Daily News (Nowy Jork)”. [dostęp 2017-06-17]. (ang.).
  17. ↑ Pamela Anderson & Bret Michaels: Jung & Geil 1994!. Promiflash.de. [dostęp 2017-06-17]. (niem.).
  18. ↑ Bret Michaels Magazines. FamousFix. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
  19. ↑ No Code of Conduct (1999). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  20. ↑ Bret Michaels. BuddyTV. [dostęp 2017-06-18]. (ang.).
  21. ↑ Bret Michaels Dating History. FamousFix. [dostęp 2017-06-17]. (ang.).
  22. ↑ Kristi Gibson w bazie Discogs.com (ang.)
  23. ↑ Kristi Gibson w bazie IMDb (ang.)
  24. ↑ Raine Michaels w bazie IMDb (ang.)
  25. ↑ Jorja Bleu Michaels w bazie IMDb (ang.)
  26. ↑ a b Bret Michaels Awards. FamousFix. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bret_Michaels&oldid=74452472”