Przejdź do zawartości

Boselaphini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boselaphini
Knottnerus-Meyer, 1907
Ilustracja
Przedstawiciel plemienia – samiec nilgau indyjskiego (Boselaphus tragocamelus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

bawoły

Plemię

Boselaphini

Typ nomenklatoryczny

Boselaphus de Blainville, 1816

Rodzaje

20 rodzajów (w tym 18 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Boselaphiniplemię ssaków z podrodziny bawołów (Bovinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Plemię obejmuje gatunki występujące w stanie dzikim w południowej Azji (Pakistan, Indie i Nepal)[8][9].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 90–210 cm, długość ogona 10–53 cm, wysokość w kłębie 55–140 cm; długość rogów 15–24 cm; masa ciała 15–288 kg[9].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[10][8][11]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

  1. Typ nomenklatoryczny: Tetraceros Brookes, 1828 (= Tetracerus É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1824).
  2. Pisownia oryginalna, takson zdefiniowany jako podrodzina w obrębie Bovidae.
  3. Typ nomenklatoryczny: Tragocerus Gaudry, 1861 (= Tragoportax Pilgrim, 1937).
  4. Typ nomenklatoryczny: Helicoportax Pilgrim, 1937.
  5. Typ nomenklatoryczny: Strepsiportax Pilgrim, 1937
  6. Typ nomenklatoryczny: Tetracerus Hardwicke, 1825 (= Tetracerus É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1824).
  7. Typ nomenklatoryczny: Eotragus Pilgrim, 1939.
  8. Typ nomenklatoryczny: Tragoportax Pilgrim, 1937.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 64. (ang.).
  2. a b T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 116, 1907. (niem.). 
  3. W.K. Gregory & J.K. Mosenthal: Outline classification of the Mammalia recent and extinct. W: H.F. Osborn: The Age of Mammals in Europe, Asia and North America. New York: The Macmillan Company, 1910, s. 553. (ang.).
  4. a b c d e Pilgrim 1939 ↓, s. 23.
  5. G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 158, 1945. (ang.). 
  6. J. Viret: Artiodactyla. W: Traite de Paleontologie. T. 6. Cz. 1. Paris: Masson et Cie, 1961, s. 1044. (fr.).
  7. F. Bibi, M. Bukhsianidze, A.W. Gentry, D. Geraads, D.S. Kostopoulos & E.S. Vrba. The fossil record and evolution of Bovidae: state of the field. „Palaeontologia Electronica”. 12 (3), s. 4, 2009. (ang.). 
  8. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 326. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  9. a b C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 591–593. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  10. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-30]. (ang.).
  11. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 180, 181. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  12. M. Kretzoi. Szarmatakori antilop sopronból. „Földtani Közlöny”. 71 (7–12), s. 266, 1941. (węg.). 
  13. H. Stremme: Die Säugetiere mit Ausnahme der Proboscidier. W: L. Selenka & M. Blanckenhorn (redaktorzy): Die Pithecanthropus-Schichten auf Java. Geologische und paläontologische Ergebnisse der Trinil-Expedition (1907 und 1908), ausgeführt mit Unterstützung der Akademischen Jubiläumsstiftung der Stadt Berlin und der Königlich bayerischen Akademi der Wissenschaften. Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1911, s. 115. (niem.).
  14. H. Thomas. Un nouveau Bovide dans les couches a Hominoidea du Nagri (Siwaliks moyens, Miocene superieur), Plateau du Potwar, Pakistan; Elachistoceras khauristanensis gen. et sp. nov. (Bovidae, Artiodactyla, Mammalia). „Bulletin de la Société Géologique de France”. 7 série. XIX (2), s. 376, 1977. DOI: 10.2113/gssgfbull.S7-XIX.2.375. (fr.). 
  15. Pilgrim 1939 ↓, s. 137.
  16. Pilgrim 1937 ↓, s. 746.
  17. H. Thomas. Les bovides ante-Hipparions des Siwaliks Inferieurs (Plateau du Potwar, Pakistan). „Mémoires de la Société Géologique de France”. Nouvelle série. 145, s. 46, 1984. (fr.). 
  18. E. Stromer. Wirbeltiere im obermiocänen Flinz Münchens. „Abhandlungen der Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 32 (1), s. 36, 1928. (niem.). 
  19. Pilgrim 1937 ↓, s. 766.
  20. M. Kretzoi. Fontosabb szórványleletek a Máfi gerinces gyűjteményében. „Magyar Állami Földtani Intézet Jelentése”. 1974, s. 401, 1975. (węg.). 
  21. Е.Л. Короткевич. Новый род полорогих из среднего плиоцена Восточной Европы. „Вестник зоологии”. 1975 (5), s. 22, 1975. (ros.). 
  22. Ch.J.J. Depéret. Sur la faune de Vertébrés miocènes de la Grive-Saint-Alban (Isère). „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 104, s. 381, 1887. (fr.). 
  23. Pilgrim 1939 ↓, s. 240.
  24. Pilgrim 1937 ↓, s. 737.
  25. Pilgrim 1937 ↓, s. 792.
  26. Pilgrim 1939 ↓, s. 163.
  27. Pilgrim 1939 ↓, s. 130.
  28. Pilgrim 1939 ↓, s. 756.
  29. Pilgrim 1939 ↓, s. 770.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]