Bogumiła Berdychowska

Bogumiła Berdychowska
	; Bogumiła Berdychowska (2013)
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1963 ; Nowy Sącz
Zawód, zajęcie	publicystka, dziennikarka
Alma Mater	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Krewni i powinowaci	Zygmunt Berdychowski (brat)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bogumiła Berdychowska-Szostakowska^[1] (ur. 10 stycznia 1963 w Nowym Sączu^[2]) – polska publicystka i dziennikarka, specjalizująca się w historii Ukrainy i stosunkach polsko-ukraińskich.

Życiorys

Ukończyła liceum medyczne w Nowym Sączu, następnie filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim^[3]. Od 1991 do 1993 pracowała w Ośrodku Studiów Wschodnich^[4]. W latach 1989–1994 kierowała Biurem ds. Mniejszości Narodowych w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Następnie do 2002 była zastępczynią dyrektora V Programu Polskiego Radia^[5]. Współpracuje lub współpracowała z Ośrodkiem Myśli Politycznej oraz Fundacją im. Stefana Batorego, a także Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Objęła funkcję sekretarza Forum Polsko-Ukraińskiego, a także kierowniczki działu programów stypendialnych w Narodowym Centrum Kultury w Warszawie, przydzielającego stypendia ludziom kultury i nauki z byłego Związku Radzieckiego. Zajęła się koordynowaniem polsko-ukraińskiej wymiany młodzieży. Autorka publikacji m.in. w „Tygodniku Powszechnym” i „Więzi”. W 2014 współzałożycielka i członkini Komitetu Obywatelskiego Solidarności z Ukrainą (KOSzU)^[6].

Jest siostrą Zygmunta Berdychowskiego^[7].

Odznaczenia i wyróżnienia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2012^[8]^[1]
Krzyż Wolności i Solidarności – 2024^[9]
Złoty Krzyż Zasługi – 2005^[10]
Order Księżnej Olgi III klasy – Ukraina, 2009^[11]
Nagroda Fundacji Antonowyczów(inne języki) – 2010^[12]
Nominacja do Nagrody „Rzeczpospolitej” im. Jerzego Giedroycia – 2007^[5]

Wybrane publikacje

Mniejszości Narodowe w Polsce: informator (red.), Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1995.
Bunt pokolenia: rozmowy z intelektualistami ukraińskimi. Rozmawiały i opatrzyły komentarzem Bogumiła Berdychowska, Ola Hnatiuk, UMCS, Lublin 2000.
Jerzy Giedroyc. Emigracja ukraińska. Listy 1950–1982 (oprac.), Czytelnik, Warszawa 2004.
Polska-Ukraina. Osadczuk. Księga jubileuszowa ofiarowana profesorowi Bohdanowi Osadczukowi w 85. rocznicę urodzin (współredaktor z Olą Hnatiuk), UMCS, Lublin 2007.
Ukraina. Ludzie i książki, Kolegium Europy Wschodniej, Wrocław 2006.

Przypisy

↑ ^a ^b Prezydent odznaczył kobiety zasłużone dla demokracji. prezydent.pl, 4 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-04].
↑ Promocja książki Zamiłowanie do spraw beznadziejnych. Ukraina w „Kulturze” 1947–2000. mck.krakow.pl, 27 kwietnia 2016. [dostęp 2019-07-06].
↑ Dwie Sądeczanki odznaczone przez prezydenta Komorowskiego. sadeczanin.info, 5 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-07].
↑ Marek Karp, Jacek Borkowicz, Jacek Cichocki, Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz: Okręt Koszykowa: warszawski Ośrodek Studiów Wschodnich. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 377. ISBN 978-83-01-15350-2. OCLC 192135707.
↑ ^a ^b Kamila Baranowska: VII edycja Nagrody im. Jerzego Giedroycia. rp.pl, 9 listopada 2007. [dostęp 2012-06-07].
↑ Komitet Obywatelski Solidarności z Ukrainą (KOSzU). KOSzU. [dostęp 2014-03-05].
↑ Berdychowski, Zygmunt. wyborcza.pl, 30 listopada 2006. [dostęp 2012-06-07].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 czerwca 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 872).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 września 2024 r. nr rej. 458/2024 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2024 r. poz. 947).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 sierpnia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1018).
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №623/2009 «Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав». president.gov.ua, 18 sierpnia 2009. [dostęp 2021-01-23]. (ukr.).
↑ Ihor Hulawy: Вручення премій Фундації Омеляна і Тетяни Антоновичів. voanews.com, 8 listopada 2010. [dostęp 2023-03-12]. (ukr.).

[prezydent-1] Prezydent odznaczył kobiety zasłużone dla demokracji. prezydent.pl, 4 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-04].

[2] Promocja książki Zamiłowanie do spraw beznadziejnych. Ukraina w „Kulturze” 1947–2000. mck.krakow.pl, 27 kwietnia 2016. [dostęp 2019-07-06].

[sącz-3] Dwie Sądeczanki odznaczone przez prezydenta Komorowskiego. sadeczanin.info, 5 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-07].

[4] Marek Karp, Jacek Borkowicz, Jacek Cichocki, Katarzyna Pełczyńska-Nałęcz: Okręt Koszykowa: warszawski Ośrodek Studiów Wschodnich. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 377. ISBN 978-83-01-15350-2. OCLC 192135707.

[rp-5] Kamila Baranowska: VII edycja Nagrody im. Jerzego Giedroycia. rp.pl, 9 listopada 2007. [dostęp 2012-06-07].

[6] Komitet Obywatelski Solidarności z Ukrainą (KOSzU). KOSzU. [dostęp 2014-03-05].

[7] Berdychowski, Zygmunt. wyborcza.pl, 30 listopada 2006. [dostęp 2012-06-07].

[8] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 czerwca 2012 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2012 r. poz. 872).

[9] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 września 2024 r. nr rej. 458/2024 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2024 r. poz. 947).

[10] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 sierpnia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 74, poz. 1018).

[11] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №623/2009 «Про відзначення державними нагородами України громадян іноземних держав». president.gov.ua, 18 sierpnia 2009. [dostęp 2021-01-23]. (ukr.).

[12] Ihor Hulawy: Вручення премій Фундації Омеляна і Тетяни Антоновичів. voanews.com, 8 listopada 2010. [dostęp 2023-03-12]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]