Przejdź do zawartości

Bogdan Augustyniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Augustyniak
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1940
Wojkowice

Data i miejsce śmierci

18 września 2006
Warszawa

Zawód

reżyser, dyrektor teatrów

Współmałżonek

Marta Fik

Grób Bogdana Augustyniaka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Bogdan Augustyniak (ur. 30 stycznia 1940 w Wojkowicach, zm. 18 września 2006 w Warszawie) – polski reżyser teatralny, radiowy i telewizyjny, dyrektor teatrów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie reżyserię w dzisiejszej Akademii Teatralnej.

Od 1982 był dyrektorem Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach, który pod jego kierownictwem w tym trudnym politycznie i gospodarczo okresie zyskał sobie opinię jednej z najciekawszych scen kraju. Od 1991 do swojej śmierci był dyrektorem Teatru na Woli w Warszawie. Był współzałożycielem Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów i od początku jego istnienia członkiem zarządu. Był też przewodniczącym Wolskiej Rady Kultury. Współpracował z Teatrem Telewizji.

W Teatrze na Woli wystawiał m.in. „NosorożcaEugène’a Ionesco (1991), „Króla Nikodema” Ferdynanda Goetla (1991), „FedręJeana Baptiste’a Racine’a (1993), „Kościuszkę pod RacławicamiWładysława Ludwika Anczyca (1994), „Cud na Greenpoincie” Edwarda Redlińskiego (1996), „Pierwszą młodość” Christiana Guidicellego (1997) „Cenę” Arthura Millera (1999), „Rozmowę w domu Państwa Stein o nieobecnym panu von Goethe” Petera Hacksa (2001), „Panienkę z Tacny” Mario Vargasa Llosy (2000), „Czuwanie” Morrisa Panycha (2004). Ostatnią jego pracą reżyserską była „Grace i Gloria” Toma Zieglera (2006).

Jego żoną była Marta Fik[1]. Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach kwatera A II rząd 12 grób 9[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2018-04-02].
  2. Miejsce pochówku. [dostęp 2016-07-21].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]