Bobrowski Hrabia

Bobrowski Hrabia − polski herb szlachecki, odmiana herbu Jastrzębiec.

Opis herbu

Opisy z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

W polu błękitnym w środku podkowy złotej barkiem w dół krzyż kawalerski srebrny. Nad koroną hrabiowską hełm, z korony którego jastrząb barwy naturalnej trzymający w prawej łapie podkowę i krzyż jak na tarczy. Labry błękitne podbite z prawej srebrem, z lewej złotem.

Według Pawliszczewa tarcza powinna mieć złoty otok. Według niego hełm ma być "stalowy ze złotą kratką"

Najwcześniejsze wzmianki

Nadany 29 czerwca 1800 roku Ignacemu Bobrowskiemu przez Franciszka II. Podstawą nadania był patent szlachecki z 1775, piastowanie przez zainteresowanego urzędów wojskiego oświęcimskiego i zatorskiego, a następnie cześnika oraz przywiązanie do domu cesarskiego. Ignacy miał się posługiwać tytułem hrabiowskim już w 1796.

Wcześniej, 29 marca 1785 tytuł hrabiowski uzyskał inny Bobrowski herbu Jastrzębiec - Michał. Nie zachował się jednak herb z jego dyplomu hrabiowskiego, ale można domniemywać, że był identyczny merytorycznie z herbem Ignacego.

W 1844 roku potomkowie Ignacego Bobrowskiego otrzymali potwierdzenie tytułu od Mikołaja I.

9 marca 1905 praprawnuk Ignacego, Adam Rufin, wraz z potomstwem oraz potomkowie hrabiów Erazma i Władysława Bobrowskich zostali wpisani do Metryki Szlacheckiej C. K. Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Herbowni

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:

graf von Bobrowski.

Bibliografia

• Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 98-104. ISBN 978-83-7181-597-3.

Linki zewnętrzne

• Herb Bobrowski z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla