Przejdź do zawartości

Bitwa pod Tenochtitlán

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Tenochtitlán
podbój Meksyku przez Hiszpanów
Ilustracja
Starcie Hiszpanów z Aztekami
Czas

26 maja13 sierpnia 1521

Miejsce

stolica Azteków

Terytorium

Tenochtitlán

Przyczyna

Hiszpański podbój Meksyku

Wynik

zwycięstwo Hiszpanów

Strony konfliktu
Aztekowie Hiszpania, Tlaxcala
Dowódcy
Cuitláhuac
Cuauhtémoc
Hernan Cortes
Pedro de Alvarado
Siły
300 000:
* wojownicy
* mieszkańcy miasta
* 500 łodzi
Hiszpanie:
* 900 – 1 300 piechurów
* 16 dział
* 13 brygantyn
* 86–96 jeźdźców
Tlaxcaltekowie:
* 60 000 wojowników
Straty
100 000 wojowników
100 000 mieszkańców miasta
450–860 Hiszpanów,
20 000 Tlaxcalteków
Położenie na mapie Meksyku
Mapa konturowa Meksyku, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
19,43500°N 99,13139°W/19,435000 -99,131389

Bitwa pod Tenochtitlán – starcie zbrojne, które miało miejsce podczas podboju Meksyku przez Hiszpanów w 1521.

Siły stron

[edytuj | edytuj kod]

Siły Hiszpanów i ich indiańskich sprzymierzeńców – Tlaxcalteków, były podzielone na trzy grupy. Pierwsza z nich, dowodzona przez Gonzalo de Sandovala, była złożona z 24 jeźdźców, 17 kuszników i arkebuzerów oraz 199 piechurów. Wspomagało ich 30 000 Indian. Druga grupa, którą komenderował Cristóbal de Olida, liczyła 33 jeźdźców, 18 kuszników i arkebuzerów oraz 160 piechurów, których zasiliło 20 000 Indian. Ostatnia, trzecia grupa była dowodzona przez Pedra de Alvarado. Składała się z 30 jeźdźców, 18 kuszników i arkebuzerów, 150 piechurów oraz 25 000 Tlaxcalteków. Cortes wziął na swoje barki zadanie koordynowania poczynań 3 ww. grup wojsk oraz osobiste dowództwo nad 13 barkentynami.

Po stronie azteckiej znajdowało się 300 000 mieszkańców miasta Tenochtitlán. Mieli oni także do dyspozycji 500 łodzi operujących na jeziorze Texcoco, z których mogli nękać przekraczających groble napastników.

Aztekowie przygotowując się do obrony, zbudowali barykady na trzech tamach, łączących miasto z lądem stałym. Te właśnie tamy zamierzali zaatakować Hiszpanie. Po wybudowaniu barykad, Aztekowie uczynili w nich wyłomy, w które wtargnęli Hiszpanie. Była to jednak pułapka Azteków, którzy okrążyli przeciwnika. Dzięki tej taktyce, Aztekowie byli blisko zabicia Cortesa, który tylko dzięki odwadze Christobala de Olei uniknął śmierci. Zdarzenie to miało miejsce w dniu 30 czerwca.

Pomimo pogarszającej się sytuacji zaopatrzeniowej, Aztekowie bronili się ofiarnie. Najtrudniejsze były dla Hiszpanów walki uliczne i o każdy budynek. Upadek miasta był jednak już tylko kwestią czasu. Dnia 13 sierpnia 1521 r. Hiszpanie i ich sprzymierzeńcy Tlaxcaltekowie, wdarli się do dzielnicy Tlatelolco, która kilkadziesiąt lat wcześniej była jeszcze samodzielnym miastem. Tutaj znajdował się ostatni punkt oporu Azteków. Po pokonaniu Indian, miasto przez cztery dni plądrowano, a tysiące jego mieszkańców zabito.

Konsekwencje

[edytuj | edytuj kod]

Upadek stolicy imperium Azteków był początkiem końca ich cywilizacji. Podzieliła ona losy innych państw mezoamerykańskich. Samo Tenochtitlán zrównano z ziemią a na jego miejscu Hiszpanie założyli nowe miasto – Meksyk. W związku z tym stopniowo osuszono jezioro Texcoco. Meksyk niebawem został stolicą nowo powstałego Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii. W miejsce świątyń i pałaców pojawiły się katolickie kościoły i rezydencje arystokracji (centrum nowego miasta). Tak, jak zdziesiątkowano ludność Tenochtitlán, tak samo sukcesywnie ginęła ludność dawnego imperium. Niszczyły ich choroby przywleczone przez Hiszpanów, fale głodu czy praca w kopalniach ponad siły.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Thomas, Hugh: Podbój Meksyku, wyd. Książnica, Katowice 1998.