Bitwa o Madryt
hiszpańska wojna domowa | |||
Rajd frankistów na przedmieścia Madrytu, marzec 1937 roku | |||
Czas |
8 listopada 1936 – | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Przyczyna |
dążenie frankistów do zdobycia stolicy Hiszpanii i do przejęcia władzy w całym kraju | ||
Wynik |
zwycięstwo frankistów po długotrwałym oblężeniu | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Hiszpanii | |||
40°25′08,0400″N 3°41′30,9840″W/40,418900 -3,691940 |
Bitwa o Madryt – oblężenie Madrytu, które miało miejsce w trakcie hiszpańskiej wojny domowej, długotrwała bitwa między nacierającymi frankistami a broniącymi się republikanami od 8 listopada 1936 do 28 marca 1939.
Bitwa
[edytuj | edytuj kod]Bitwa o Madryt rozpoczęła się frontalnymi atakami sił generała Francisco Franco, w skład których wchodziły Hiszpańskie Siły Kolonialne (większość marokańskich), najemnicy z Legii Cudzoziemskiej oraz oddziałami nacjonalistów hiszpańskich. Republikanie, którzy mieli problemy ze zorganizowaniem stałych sił zbrojnych, utworzyli Armię Ludową i pospiesznie przygotowywali obronę stolicy. Obrońców Madrytu wsparły licznie przybyłe Brygady Międzynarodowe.
Ofensywa nacjonalistyczna została odparta na przedmieściach Madrytu, a walki przerodziły się w wojnę pozycyjną. Obie strony próbowały wyprzeć lub wedrzeć się w siły przeciwnika. Zimą front ustabilizował się około 10 km na północny zachód od Madrytu. Walk na froncie zaprzestano aż do puczu pułkownika Casado w marcu 1939 roku, wtedy to podzielone i walczące ze sobą nawzajem siły republikańskie zostały tak mocno zdezorganizowane, że Franco dostrzegł szansę i zaatakował. Madryt poddał się bez walki, co zakończyło ponad dwuipółroczne ataki na miasto[2].
Obrona Madrytu miała ważne znaczenie w walkach w całej Hiszpanii, ponieważ siły republikańskie walczyły z wielkim poświęceniem w celu pomocy stolicy. Ten czynnik decydował o długości i zaciętości prowadzonych działań wojennych.
Polacy w bitwie o Madryt
[edytuj | edytuj kod]Dużą rolę w republikańskiej obronie Madrytu odegrali Polacy walczący m.in. w batalionie imienia Jarosława Dąbrowskiego (dąbrowszczacy). Ogólne straty Polaków w tej bitwie sięgały 1200 zabitych – była to prawie ⅓ strat poniesionych przez siły republikańskie[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lech Wyszczelski: Bohaterowie stu bitew. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 33.
- ↑ Ostatnie dni Republiki, [w:] Lech Wyszczelski, Bohaterowie stu bitew, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, ISBN 83-03-01442-0 [dostęp 2019-06-18] .
- ↑ Hugh 1994 ↓, s. 490.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Antony Beevor: The battle for Spain: The Spanish civil war 1936-1939. London: Penguin Books, 2006. ISBN 978-0-14-303765-1.
- Thomas Hugh: The Spanish Civil War. London: Penguin Books, 2001. ISBN 978-0-14-101161-5.
- Gabriel Jackson: The Spanish Republic and the Civil War 1931-1939. Princeton: Princeton University Press, 1967.