Przejdź do zawartości

Bitwa o Madryt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa o Madryt
hiszpańska wojna domowa
Ilustracja
Rajd frankistów na przedmieścia Madrytu, marzec 1937 roku
Czas

8 listopada 1936 –
28 marca 1939

Miejsce

Madryt

Terytorium

Hiszpania

Przyczyna

dążenie frankistów do zdobycia stolicy Hiszpanii i do przejęcia władzy w całym kraju

Wynik

zwycięstwo frankistów po długotrwałym oblężeniu

Strony konfliktu
 Hiszpania
Brygady Międzynarodowe
 Frankiści
 Włochy
 III Rzesza
Dowódcy
José Miaja
Buenaventura Durruti †
Hans Beimler †
Francisco Franco
Emilio Mola
Siły
20 000 25 000 żołnierzy,
60 dział,
80 samolotów[1]
Straty
~5000 ogółem (w tym ludność cywilna)[potrzebny przypis] ~5000 ogółem
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, w centrum znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
40°25′08,0400″N 3°41′30,9840″W/40,418900 -3,691940

Bitwa o Madryt – oblężenie Madrytu, które miało miejsce w trakcie hiszpańskiej wojny domowej, długotrwała bitwa między nacierającymi frankistami a broniącymi się republikanami od 8 listopada 1936 do 28 marca 1939.

Bitwa o Madryt rozpoczęła się frontalnymi atakami sił generała Francisco Franco, w skład których wchodziły Hiszpańskie Siły Kolonialne (większość marokańskich), najemnicy z Legii Cudzoziemskiej oraz oddziałami nacjonalistów hiszpańskich. Republikanie, którzy mieli problemy ze zorganizowaniem stałych sił zbrojnych, utworzyli Armię Ludową i pospiesznie przygotowywali obronę stolicy. Obrońców Madrytu wsparły licznie przybyłe Brygady Międzynarodowe.

Ofensywa nacjonalistyczna została odparta na przedmieściach Madrytu, a walki przerodziły się w wojnę pozycyjną. Obie strony próbowały wyprzeć lub wedrzeć się w siły przeciwnika. Zimą front ustabilizował się około 10 km na północny zachód od Madrytu. Walk na froncie zaprzestano aż do puczu pułkownika Casado w marcu 1939 roku, wtedy to podzielone i walczące ze sobą nawzajem siły republikańskie zostały tak mocno zdezorganizowane, że Franco dostrzegł szansę i zaatakował. Madryt poddał się bez walki, co zakończyło ponad dwuipółroczne ataki na miasto[2].

Obrona Madrytu miała ważne znaczenie w walkach w całej Hiszpanii, ponieważ siły republikańskie walczyły z wielkim poświęceniem w celu pomocy stolicy. Ten czynnik decydował o długości i zaciętości prowadzonych działań wojennych.

Polacy w bitwie o Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Dużą rolę w republikańskiej obronie Madrytu odegrali Polacy walczący m.in. w batalionie imienia Jarosława Dąbrowskiego (dąbrowszczacy). Ogólne straty Polaków w tej bitwie sięgały 1200 zabitych – była to prawie ⅓ strat poniesionych przez siły republikańskie[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lech Wyszczelski: Bohaterowie stu bitew. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 33.
  2. Ostatnie dni Republiki, [w:] Lech Wyszczelski, Bohaterowie stu bitew, Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, ISBN 83-03-01442-0 [dostęp 2019-06-18].
  3. Hugh 1994 ↓, s. 490.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]