Przejdź do zawartości

Biełaruś-1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Biełaruś-1
Беларусь-1
Ilustracja
Rozpoczęcie nadawania

1 stycznia 1956

Właściciel

Biełteleradyjokampanija

Kraj nadawania

 Białoruś

Język

białoruski, rosyjski

Siedziba

Mińsk

Strona internetowa

Biełaruś-1 (biał. Беларусь-1) – pierwszy kanał telewizyjny białoruskiego nadawcy Biełteleradyjokampanija. Kanał rozpoczął nadawanie 1 stycznia 1956 roku[1].

Obecnym dyrektorem stacji jest Iwan Eismant(inne języki)[2].

Biełaruś-1, główny kanał telewizyjny BTRC, wspiera prezydenturę Alaksandra Łukaszenki i rozpowszechnia poglądy przywódców politycznych, w tym w szczególności propagandę na Białorusi[3].

Programy

[edytuj | edytuj kod]
  • „Dzień dobry, Białoruś!” (Добрай раніцы, Беларусь!)
  • „Oto i show!” (Вось дык шоў!)
  • „Życie jak życie” (Жыцьцё як жыцьцё)
  • „Zdrowie” (Здароўе)
  • „Ludzie kultury” (Культурныя людзі)
  • „Istnienie” (Існасьць)
  • „We własnej osobie” (Уласнай пэрсонай)
  • „Poranna fala” (Ранішняя хваля)
  • „Szpilka” (Шпілька)
  • „Novosti” (Новости)
  • „Panorama” (Панорама)

Cenzura i propaganda

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowi eksperci i białoruska opozycja określają telewizję państwową jako jeden z najważniejszych instrumentów propagandowych autorytarnego reżimu Alaksandra Łukaszenki. Jest oskarżany o rozpowszechnianie dezinformacji, opowiadanie się za represjami politycznymi, manipulowanie wynikami wyborów i szkodzenie krytykom reżimu[4][5].

Na pracowników i kadrę kierowniczą państwowych stacji telewizyjnych, w tym stacji Biełaruś-1, nałożono kilkakrotnie sankcje UE i USA[6][7].

Według reportażystki TV, która odeszła z kanału podczas protestów na Białorusi w sierpniu 2020 roku, kanał Biełaruś-1 był poddany ostrej cenzurze[8]. Przykładowo istniała lista osób, o których nie można było wspominać w wiadomościach, na której pojawiali się m.in. politycy opozycji; istniała także czarna lista ekonomistów i politologów, którzy nie mogli udzielać komentarzy. Zabronione było także wymawianie słów „stalinizm”, „kult jednostki” czy „Gułag[8]. Istnienie cenzury potwierdził także dziennikarz telewizyjnej agencji informacyjnej Alaksandr Łuczonak, który również zrezygnował w proteście przeciwko propagandzie(inne języki)[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. День рождения Белорусского телевидения - 1 января 1956-го к зрителям с экрана обратилась Тамара Бастун [online], web.archive.org, 20 października 2023 [dostęp 2024-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2023-10-20].
  2. Administration [online], web.archive.org, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2024-06-07].
  3. David Marples, Belarus Starts Propaganda War Against the EU, „Eurasia Daily Monitor”, 10, 11, 22 stycznia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2021-02-12] (ang.).
  4. Сергій Лещенко: Посол Польщі Генрик Літвін: Втратити добрий час – це великий ризик для України. Ukraińska prawda, 2011-11-08. [dostęp 2021-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-23)]. Cytat: Або подивіться на ситуацію в мас-медіа. У Білорусії існують тільки державні ЗМІ, крім інтернету. А так звані незалежні білоруські газети працюють в таких умовах, що можна сказати, що вони стали тільки орнаментом для системи. Телебачення в Білорусії є виключно державною пропагандою (ukr.).
  5. Edward Lucas, Edward Lucas Podcast: Belarus propaganda [online], 20 stycznia 2017 [dostęp 2021-05-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06], Cytat: in Belarus the state television maintains Soviet levels of venom and mendacity (ang.).
  6. Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС. Nasza Niwa, 2011-10-11. [dostęp 2021-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-22)]. (biał.).
  7. Мария Садовская, Суровые и спорные [online], Белорусы и рынок [dostęp 2009-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-08] (ros.).
  8. a b Татьяна Неведомская: Машина пропаганды в Беларуси: бывшие журналисты госСМИ о своей работе. Deutsche Welle, 2020-08-29. [dostęp 2020-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-07)]. (ros.).
  9. Яна Ставская: В Беларуси журналист уволился с госТВ и объяснил, как работает пропаганда Лукашенко. Ukraińska Niezależna Agencja Informacyjna, 2020-08-13. [dostęp 2020-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-27)]. (ros.).