Przejdź do zawartości

Bibliotekarz dyplomowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Bibliotekarz dyplomowany – najwyższy stopień naukowo-zawodowy w bibliotekarstwie polskim, nadawany pracownikom bibliotecznym[1] oraz pracownikom ośrodków informacji po złożeniu komisyjnego egzaminu państwowego. Zgodnie z art. 108 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2017 r. poz. 2183, ze zm.) bibliotekarze dyplomowani byli nauczycielami akademickimi.

W Polsce z 30.000 bibliotekarzy, dyplomowanymi jest ok. 400 osób.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Słownik terminologiczny informacji naukowej, Maria Dembowska, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1979, s. 31.