Przejdź do zawartości

Beta Phoenicis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beta Phoenicis
β Phe
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Feniks

Rektascensja

01h 06m 05,040s[1]

Deklinacja

−46° 43′ 06,28″[1]

Paralaksa (π)

0,00012 ± 0,01462[1]

Wielkość obserwowana

3,30m[1]

Ruch własny (RA)

−81 ± 13 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

35,0 ± 9,5 mas/rok[1]

Prędkość radialna

−1,10 ± 0,74 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

podwójny żółty olbrzym

Typ widmowy

G8 III[1]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J01060508-4643062
Cordoba Durchmusterung: CD−47°324
Boss General Catalogue: GC 1335
Katalog Henry’ego Drapera: HD 6595
Katalog Hipparcosa: HIP 5165
Katalog jasnych gwiazd: HR 322
SAO Star Catalog: SAO 215365
CPD−47°129

Beta Phoenicis (β Phe) – gwiazda podwójna w gwiazdozbiorze Feniksa.

Charakterystyka obserwacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Układ Beta Phoenicis tworzą dwa niemal identyczne żółte olbrzymy należące do typu widmowego G8[2]. Mają one indywidualnie wielkość gwiazdową 4,10 i 4,19m[3][4][5]. Okrążają one wspólny środek masy po eliptycznych orbitach (e=0,72) w średniej odległości 0,338 sekundy kątowej, w okresie 168 lat[2].

Beta Phoenicis ma także optycznego towarzysza, składnik C o wielkości 11,5m oddalony od pary olbrzymów o 66,1″ (pomiar z 2013 r.)[3].

Problem odległości

[edytuj | edytuj kod]

Odległość tej gwiazdy od Słońca nie jest dobrze wyznaczona, pomiar paralaksy na podstawie obserwacji satelity Hipparcos jest obarczony błędem ponad stokrotnie przekraczającym zmierzoną wartość. Prawdopodobnie wiąże się to z podwójnością gwiazdy[2].

Niepewny pomiar paralaksy z obserwatorium naziemnego wskazuje, że układ znajduje się 165 lat świetlnych od Słońca; przyjęcie typowej wielkości absolutnej dla gwiazd tego typu sugeruje, że jest oddalony o 200 lat świetlnych. W odległości 180 lat świetlnych gwiazdy dzieliłby dystans średnio 52 au (od 16 do 96 au); prawa Keplera wskazują, że w takim przypadku mają one masę około 2,5 raza większą niż Słońce. Z kolei założenie temperatury 4950 K pozwala ocenić, że gwiazdy są około sto razy jaśniejsze od Słońca i mają masy 2,7–3 M, zależnie od stadium ewolucji; dość dobra zgodność wyników wskazuje na trafne oszacowanie odległości[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Beta Phoenicis w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d Jim Kaler: Beta Phoenicis. [w:] STARS [on-line]. 2011-11-11. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
  3. a b Mason et al.: WDS J01061-4643AB. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  4. alf Phe A w bazie SIMBAD (ang.)
  5. alf Phe B w bazie SIMBAD (ang.)