Przejdź do zawartości

Bernard H-110

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bernard H-110
Dane podstawowe
Państwo

 Francja

Producent

Société des Avions Bernard

Konstruktor

Sigismond-Georges Bruner

Typ

samolot myśliwski pływakowy

Konstrukcja

dolnopłat o konstrukcji metalowej

Załoga

1

Historia
Data oblotu

czerwiec 1935

Lata produkcji

1935

Dane techniczne
Napęd

silnik gwiazdowy Hispano-Suiza 9Vbs

Moc

710 KM (522 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,6 m

Długość

9,3 m

Wysokość

4,27 m

Powierzchnia nośna

19 m²

Masa
Własna

1510 kg

Startowa

1900 kg

Osiągi
Prędkość maks.

329 km/h

Prędkość przelotowa

298 km/h

Pułap

4000 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Darne kal. 7,5 mm
Użytkownicy
Francja

Bernard H-110francuski pływakowy samolot myśliwski z okres międzywojennego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W związku z zapotrzebowaniem lotnictwa francuskiej Marynarki Wojennej, które ogłosiło konkurs na pływakowy samolot myśliwski dla eskadr brzegowych i pokładowych, w wytwórni Société des Avions Bernard opierając się na konstrukcji wcześniej opracowanego wodnosamolotu myśliwskiego Bernard H-52 opracowano nowy wodnosamolot, który oznaczono jako H-110.

Prototyp samolotu został oblatany w czerwcu 1935 roku, a następnie wziął udział w konkursie na pokładowy samolot myśliwski. W konkursie oprócz niego wzięły udział samoloty Loire 210, Potez 452 i Romano R.90. Okazał się wtedy, że jego osiągi są znacznie niższe od pozostałych. Dalszych prac nad tym samolotem nie prowadzono z uwagi na bankructwo wytwórni w 1935 roku.

Zbudowano jedynie prototyp.

Użycie w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot Bernard H-110 był w 1935 roku poddany testom fabrycznym oraz wziął udział w konkursie na samolot myśliwski dla Marine nationale, po czym został skasowany.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot pływakowy Bernard H-110 był dolnopłatem o konstrukcji metalowej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota. Napęd stanowił silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy, chłodzony powietrzem. Samolot posiadał dwa pływaki pod skrzydłami, przymocowane wspornikami do kadłuba i skrzydeł. Był przystosowany do startu za pomocą katapulty.

Uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe Darne kal. 7,5 mm umieszczone w skrzydłach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jean Liron: Les Avions Bernard. Paryż: Éditions Larivière S.A., 1990, s. 206-211, 225. (fr.).