Przejdź do zawartości

Bengt Ljungquist

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bengt Ljungquist
Ilustracja
Ljungquist (1952)
Data i miejsce urodzenia

20 września 1912
Umeå

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1979
Förslöv

Wzrost

185 cm

Informacje klubowe
Klub

Skövde FF (1936, 1964)
Stockholms AF (1948-1956)
K3 IF (1964)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Igrzyska olimpijskie
srebro Helsinki 1952 szermierka
(szpada druż.)
brąz Londyn 1948 szermierka
(szpada druż.)
Mistrzostwa świata
srebro Pieszczany 1938 szpada druż.
srebro Lizbona 1947 szpada ind.
srebro Lizbona 1947 szpada druż.
srebro Luksemburg 1954 szpada druż.
brąz Paryż 1937 szpada druż.
brąz Sztokholm 1951 szpada druż.

Bengt Helge Ljungquist (ur. 20 września 1912 w Umeå, zm. 15 lipca 1979 w Förslöv[1]) – szwedzki szermierz i jeździec, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata w szermierce.

Na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku w turnieju floretu indywidualnego odpadł w ćwierćfinałach[2]. Startował tam również w szabli, indywidualnie odpadając w pierwszej rundzie, a drużynowo w ćwierćfinałach[3][4]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie wspólnie ze Svenem Thofeltem, Frankiem Cervellem, Perem Carlesonem, Carlem Forssellem i Arne Tollbomem wywalczył brązowy medal w turnieju drużynowym[5]. W zawodach indywidualnych odpadł w półfinałach[6]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Helsinkach Szwedzi w składzie: Per Carleson, Carl Forssell, Bengt Ljungquist, Berndt-Otto Rehbinder, Sven Fahlman i Lennart Magnusson zajęli drugie miejsce w szpadzie drużynowej[7]. Brał też udział w igrzyskach olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, gdzie drużynowo odpadł w pierwszej rundzie[8].

Podczas mistrzostw świata w Paryżu w 1937 roku wspólnie z Frankiem Cervellem, Hansem Drakenbergiem, Gustafem Dyrssenem, Hansem Granfeltem i Svenem Thofeltem zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W tej samej konkurencji Szwedzi z Ljungquistem w składzie zdobywali też srebrne medale na mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938) i mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Sztokholmie (1951) i mistrzostwach świata w Luksemburgu (1954). Wywalczył również srebrny medal indywidualnie na MŚ 1947, plasując się za Francuzem Édouardem Artigas.[9]

Ponadto wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Tokio (1964) jako jeździec w konkurencji ujeżdżenia indywidualnego i drużynowego w wieku 52 lat. Zajął odpowiednio 22.[10] i 5. miejsce[11].

W 1970 roku osiedlił się wraz z żoną w Potomac w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował jako trener jeździectwa. Prowadził między innymi reprezentację USA na igrzyskach olimpijskich w Montrealu (1976)[12].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bengt Ljungquist. sports-reference.com. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-11)]. (ang.).
  2. Olympedia – 1936 Summer Olympics, Fencing, Foil, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  3. Olympedia – 1936 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  4. Olympedia – 1936 Summer Olympics, Fencing, Sabre, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  5. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  6. Olympedia – 1948 Summer Olympics, Fencing, Épée, Individual, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  7. Olympedia – 1952 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  8. Olympedia – 1956 Summer Olympics, Fencing, Épée, Team, Men [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  9. Fechten - Weltmeisterschaften (Teil 1) [online], www.sport-komplett.de [dostęp 2019-02-09].
  10. Olympedia – 1964 Summer Olympics, Equestrian Dressage, Individual, Open [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  11. Olympedia – 1964 Summer Olympics, Equestrian Dressage, Team, Open [online], olympedia.org [dostęp 2023-11-04].
  12. Bengt LJUNGQUIST Biography, Olympic Medals, Records and Age [online], olympics.com [dostęp 2023-11-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]