Bejnary
55°40′41″N 26°41′28″E/55,678056 26,691111| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°40′41″N 26°41′28″E/55,678056 26,691111
| |
Bejnary (biał. Бэйнары; ros. Бейнары) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów wieś w gminie Dryświaty, w powiecie nowoaleksandrowskim w granicach Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku należała do dóbr Dryświaty[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim, w gminie Dryświaty[2][3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 14 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polska przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 3 budynkach zamieszkiwało 11 osób[3].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Dryświatach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dryświatach[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bejnary, wś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dryświaty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 98.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 5.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 5.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 75.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bejnary, wś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dryświaty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 98.