Bartnica
wieś | |
Biura Kopalń Surowców Skalnych w Bartnicy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
540-630[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
187[3] |
Strefa numeracyjna |
74 |
Kod pocztowy |
57-451[4] |
Tablice rejestracyjne |
DKL |
SIMC |
0853984 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowa Ruda | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |
50°38′16″N 16°23′45″E/50,637778 16,395833[1] |
Bartnica (niem. Beutengrund) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Nowa Ruda, nad Bystrzycą.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Mocno rozczłonkowana, długa, ciągnąca się na przestrzeni około 2 km wieś łańcuchowa[2]. Wieś położona jest w dolinie Bystrzycy na wysokości 540–630 m n.p.m.[2] Dolina Bystrzycy stanowiąca naturalną granicę oddzielającą Góry Sowie od Gór Suchych dzieli wieś na dwie części. Południowo-zachodnia część wsi położona jest na obszarze Gór Suchych, a górne zabudowania wchodzą na wschodnie zbocza Leszczyńca[2]. Północno-wschodnia część, położona na Wzgórzach Wyrębińskich po prawej stronie Bystrzycy, należy do Gór Sowich[2]. Wokół wsi rozciągają się rozległe użytki rolne, jedynie grzbiet Gór Suchych porastają większe kompleksy lasów regla dolnego, a na wzniesieniach od strony Wzgórz Wyrębińskich pojawiają się zagajniki[2].
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0853990 | Nowa Głuszyca | przysiółek |
0854009 | Wyrębina | przysiółek |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki wsi nie są dokładnie znane, powstanie wsi datuje się na przełom XVI i XVII wieku[2]. Wieś w początkowym okresie rozwijała się powoli, a głównym zajęciem mieszkańców było rolnictwo i rzemiosło, w tym przede wszystkim tkactwo. Na początku XVIII wieku Bartnica należała do rodziny Stillfriedów z Nowej Rudy[2]. W pierwszej połowie XIX wieku wieś posiadała browar, gorzelnię oraz kilkanaście warsztatów tkackich. Znaczniejszy rozwój Bartnicy nastąpił po przeprowadzeniu w 1880 roku linii kolejowej Wałbrzych - Kłodzko, kiedy w dolnej części wsi wybudowano stację kolejową i powstały zakłady przerobu kamienia pozyskiwanego z okolicznych kamieniołomów w Górach Suchych[2]. Po 1945 roku Bartnica pozostała wsią rolniczo przemysłową[2]. W 1988 roku było tu 26 gospodarstw rolnych, w większości drobnych.
Ciekawostki
[edytuj | edytuj kod]- Na wschód od górnej części wsi za rzeką Bystrzycą na wzgórzu w 1807 r. podczas wojen napoleońskich miała miejsce potyczka oddziałów pruskich i Bawarczyków, służących w armii Napoleona. Prusacy zostali rozproszeni i wyparci w Góry Suche w stronę Czech, gdzie prawie w całości dostali się do niewoli.
- W 1876 roku rozpoczęto drążyć między Bartnicą a Świerkami tunel kolejowy pod Świerkową Kopą.
- Bartnicy przypisywana jest stacja kolejowa Bartnica i drugi co do długości tunel kolejowy w Polsce. Formalnie stacja na jest położona na terenie wsi Świerki.
- Do lat 80. XX wieku kamień z kamieniołomów w Górach Suchych do zakładów przeróbczych w Bartnicy transportowano kolejką linową.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- Czarnoch - Bartnica - Sierpnica - Rozdroże pod Sokołem (Główny Szlak Sudecki)
- Świerki - Świerkowa Kopa - Bartnica[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 2986
- ↑ a b c d e f g h i j Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-Bis, 1994, s. 51, 52. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 14 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 29.07.2015
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wyd: I-Bis 1995, ISBN 83-85773-12-6.