Przejdź do zawartości

Bałtowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Północna Europa na początku IX wieku
Plemiona bałtyjskie około 1200 roku[1]

Bałtowieindoeuropejska grupa ludnościowa, zamieszkująca obszar Europy Środkowej, głównie południowo-wschodnie wybrzeża Morza Bałtyckiego i posługująca się językami bałtyckimi[2].

Pochodzenie

[edytuj | edytuj kod]

W wyniku badań archeologicznych i językoznawczych określono, że Bałtowie przybyli z dorzecza górnego Dniepru i obszaru na południe od środkowej Dźwiny. Prawdopodobnie od Scytów przejęli umiejętność wytopu żelaza z rud błotnych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Z kultur archeologicznych z dużym prawdopodobieństwem z ludami bałtyckimi identyfikuje się kulturę zachodniobałtyjską, czasem też kulturę ceramiki sztrychowanej.

W źródłach starożytnych i wczesnośredniowiecznych Bałtowie występują jako Estowie (Estiowie). Najstarszy zachowany zapis historyczny pochodzi z I wieku z Germanii Tacyta:

Zwracając się więc w prawo, spotykamy na wybrzeżu Morza Swewskiego (Morze Bałtyckie) oblane nim gminy Estów, którzy mają zwyczaje i strój Swewów, lecz język zbliżony bardziej do brytańskiego

W okresie od II do IV wieku dzięki rozwojowi handlu z Cesarstwem Rzymskim nastąpił rozkwit cywilizacji Bałtów. Upadek Rzymu i przejęcie handlu morskiego przez wikingów przyniosły kryzys i znaczną utratę znaczenia plemion Bałtów. Próby odzyskania pozycji, między innymi poprzez wysłanie grupy kupców z bogatymi darami bursztynowymi do Teodoryka Wielkiego, króla Ostrogotów, zakończyły się niepowodzeniem. W X wieku podjęta została pierwsza próba chrystianizacji Bałtów – nieudana misja świętego Wojciecha. W XIII wieku i później dalsze próby narzucenia chrześcijaństwa prowadzili m.in. Duńczycy, zakony kawalerów mieczowych i krzyżacki. Z plemion bałtyckich samodzielność etniczną i kulturową zachowali jedynie Litwini oraz Łotysze.

 Osobny artykuł: Krucjaty północne.

Ludy bałtyckie

[edytuj | edytuj kod]

Dawne plemiona bałtyckie:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Linguistic and Historic Background. W: Marija Gimbutas: The Balts. London: Thames & Hudson, 1963, s. 21.
  2. bałtyckie języki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-08-31].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Praca zbiorowa: Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie... T. 13. Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 113–117. ISBN 83-7425-368-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Marija Gimbutas: The Balts. Thames & Hudson, 1963. [dostęp 2016-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)]. (ang.).