Przejdź do zawartości

BMPT

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BMPT
Ilustracja
BMPT na wystawie w Żukowski pod Moskwą (2012)
Dane podstawowe
Państwo

 Rosja

Producent

Kartcew-Wenediktow

Typ pojazdu

wóz bojowy

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

3-5 osób

Historia
Produkcja

od 1995

Dane techniczne
Silnik

W92S2 (Terminator) lub B92C2 (Ramka) Diesel (1000 KM)

Długość

6,96 m

Szerokość

3,46 m

Wysokość

2,10 m

Masa

47 ton

Osiągi
Prędkość

65 km/h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2x Działka automatyczne kal. 30 mm 2A42
2x Granatniki automatyczne AGS-17 kal. 30 mm
1x Karabin maszynowy PK/PKS
4x ppk 9M120-1 Ataka-T ATGM
Użytkownicy
 Rosja
 Kazachstan
 Algieria
Najnowsza wersja pojazdu – „Terminator-2” (2020)
BMPT "Terminator"

BMPT „Terminator”[1] (ros. Боевая машина поддержки танков) lub Obiekt 199 „Ramka” – rosyjski ciężki bojowy wóz wsparcia czołgów (ang. Tank Support Fighting Vehicle – TSFV). Zaprojektowany do współdziałania z oddziałami pancernymi, a także piechotą, głównie w czasie walk toczonych na obszarach miejskich podczas konfliktów lokalnych. Idea pojazdu oparta jest głównie na doświadczeniach wojen w Czeczenii[2].

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Pojazd został zbudowany w oparciu o podwozie czołgu T-72 MBT, możliwa jest również jego wersja z użyciem podwozia T-90. Jego uzbrojenie składa się z dwóch działek automatycznych kal. 30 mm 2A42 (900 szt. amunicji), jednego karabinu maszynowego PK/PKS (2 000 szt. amunicji), czterech wyrzutni rakiet przeciwpancernych 130 mm 9M120-1 Ataka-T ATGM z laserowym systemem naprowadzania (4 pociski) umieszczonych w bezzałogowej wieży i dwóch granatników automatycznych AGS-17 kal. 30 mm (po 300 szt. amunicji każdy) ulokowanych w przedniej płycie pancerza nad gąsienicami[2].

Uzbrojenie pojazdu zapewnia mu wyjątkową siłę ognia, który może prowadzić do czterech celów równocześnie pod maks. kątem 45 st. w skutecznym zasięgu do 5 km. Automatyczny system prowadzenia ognia „Ramka” zawiera naprowadzanie telewizyjne, laserowe i optyczne (360-stopniowe). Uzbrojeniem wieży operuje dowódca pojazdu. Dwaj strzelcy, wykorzystując stabilizowane systemy dzienno-nocne, obsługują granatniki AGS-17. Pojazd wyposażony jest w kompatybilne systemy nawigacji satelitarnej: GPS i GLONASS. Maszyna posiada systemy wykrywania namierzania wiązka laserową[2].

Oprócz głównej jednostki napędowej „Terminator” posiada pomocniczy silnik Diesla, który generuje energię elektryczną umożliwiającą operowanie uzbrojeniem pojazdu, gdy pozostaje on w bezruchu z wyłączoną główną jednostką napędową. Pojazd jest w stanie pokonywać przeszkody wodne do głębokości 5 m.

Pojazd wyposażony jest w pancerz reaktywny uzupełniony ekranami przeciwkumulacyjnymi. Pomimo użycia kadłuba czołgu T-72, dzięki wykorzystaniu silnika z T-90 i nowoczesnym środkom obrony pojazd nie ustępuje konstrukcji T-90, a nawet, dzięki wykorzystaniu reaktywnego pancerza „Relikt”, przewyższa ją. Pojazd wyposażony jest w system ochrony filtrowowentylacyjnej, chroniący go przed atakiem chemicznym i pyłem radioaktywnym, oraz w system obrony elektromagnetycznej, zapewniający mu neutralizację min i ochronę przed fugasami.

Historia powstania

[edytuj | edytuj kod]

Prace konstrukcyjne nad pojazdem rozpoczęto w 1998 roku w Uralskim Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Transportowo-Maszynowego w Niżnym Tagile. Po kilku modernizacjach pierwotnego projektu z 2001 roku, polegających głównie na zwiększeniu jego siły ognia (dodano jeszcze jedno działko 2A42, a dwie wyrzutnie rakiet 9M133 Kornet zastąpiono czterema wyrzutniami pocisków 9M120 Ataka-V) w 2006 roku zakończono ostatecznie prace nad pojazdem i wyprodukowano 4 sztuki[2]. Do 2010 roku planowano uruchomić produkcję seryjną, co jednak nie nastąpiło[2], wtedy też miała być gotowa pierwsza kompania tych pojazdów. Powodem zaniechania prac było to, że przy ich budowie oparto się na konstrukcji czołgów T-72/T-90, podczas gdy trwały prace nad czołgami nowej generacji. Dopiero opóźnienia w budowie nowego czołgu spowodowały powrót do projektu BMP-T. Pierwotna konstrukcja uległa jednak istotnym modyfikacjom – zmniejszono ogólną wagę pojazdu przy zachowaniu jego właściwości mobilnych. Modyfikacjom uległa również wieża pojazdu – zmieniono sposób ułożenia wyrzutni ppk (z pionowego na poziomy) i umieszczono je w pancernych osłonach[3]. Przede wszystkim jednak zmniejszono załogę pojazdu z pięciu do trzech osób[4]. Najnowszą wersję pojazdu zaprezentowano we wrześniu 2013 roku na targach uzbrojenia „Russia Arms EXPO 2013” pod nazwą „Terminator-2”[5]. Był już również inaczej klasyfikowany – BMOP (Bojewaja maszyna ogniewoj poddierżki – Bojowy Wóz Wsparcia Ogniowego) – jako pojazd szerokiego zastosowania[4].

Użycie

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wozy zostały dostarczone armii rosyjskiej na początku 2005 roku (bliżej nieznana liczba pojazdów wersji z 2000 roku, w którą wyposażono szkołę oficerską w Riazaniu). Pomimo oficjalnych deklaracji o wprowadzeniu pojazdu na uzbrojenie armii rosyjskiej do 2010 roku[6], w ciągu następnych lat pozostawał on jedynie doświadczalnym, efektownym obiektem wystawowym, prezentowanym na targach uzbrojenia w Rosji i za granicą. W 2010 roku rosyjskie ministerstwo obrony oficjalnie poinformowało o usunięciu „Terminatora” (obok kilku innych projektów) z listy państwowych zamówień obronnych, uznając pojazd za przestarzały, oparty na nienowoczesnych, radzieckich konstrukcjach. Eksperci podkreślali jego słabą i przestarzałą pasywną obronę pancerza, z powodu której pojazd, pomimo dużej i nowoczesnej siły ognia, mógłby być stosunkowo łatwo wyeliminowany z walki już w pierwszych minutach boju. Zbyt liczna załoga i stosunkowo słaba możliwość pokonywania przeszkód wodnych były dla nich dodatkowymi minusami[2].

W 2011 roku 3 najnowsze wersje maszyny znajdowały się na uzbrojeniu sił zbrojnych Kazachstanu, dostarczone na podstawie kontraktu zawartego rok wcześniej[7]. Aż 300 sztuk tego pojazdu ma posiadać na swoim uzbrojeniu Algieria, która zakupiła je od Federacji Rosyjskiej w latach 2018-2021, stając się jego największym użytkownikiem na świecie[8].

Kiedy wszystko wskazywało na to, że „Terminator” stanie się porzuconym projektem, nieoczekiwanie w 2017 roku rosyjskie ministerstwo obrony poinformowało o planowanym wprowadzeniu pojazdów na uzbrojenie armii w 2018 roku[9]. Nastąpiło to jednak dwa lata później (2020) i była to już zmodernizowana wersja pojazdu – „Terminator-2”. W „odchudzoną” o dwóch członków załogi i lepiej opancerzoną, modułową i bezzałogową wieżę pojazdu wersji T-72B3M, zaczęto wyposażać 90. Witebsko-Nowogródzką Gwardyjską Dywizję Pancerną na Uralu[10]. Wcześniej po raz pierwszy użyto bojowo tych pojazdów podczas konfliktu w Syrii[3].

„Terminatory” zostały użyte podczas inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku. Miano z nich skompletować kompanię (14 pojazdów), którą późną wiosną skierowano w rejon Siewierodoniecka, a następnie w rejon Swatowego w obwodzie ługańskim. Media nie podały żadnych informacji mających świadczyć o sukcesach tej broni. Według analityków, BMPT „Terminator” pokazał się wyłącznie z negatywnej strony. Złożyły się na to: zbyt duża masa, słaba manewrowość i nieadekwatne ze względu na specyfikę działań bojowych uzbrojenie[11]. 9 lutego 2023 Ukraińcy donieśli, że udało im się zniszczyć jeden z tych pojazdów[12]. Rok później (kwiecień 2024) media podawały, że Ukraińcom udało się w całym dotychczasowym konflikcie zniszczyć trzy takie maszyny, z czego jedną bezpowrotnie. W tym samym czasie informowano również, że od produkcja tych pojazdów od momentu wybuch konfliktu (tj. w ciągu dwóch lat) wyniosła dziesięć pojazdów, tj. uległa podwojeniu w stosunku do stanu sprzed wojny[13].

Przeznaczenie

[edytuj | edytuj kod]

W założeniu jego konstruktorów pojazd przeznaczony jest do współdziałania z dwoma, a w terenie zabudowanym z jednym konwencjonalnym czołgiem. Jest w stanie niszczyć siłę żywą przeciwnika na obszarze 3 km kw.[1] Ma on za zadanie, posiadając wyjątkowo wyspecjalizowany system obrony, osłaniać atakujące czołgi przed bezpośrednimi środkami zwalczania czołgów, jak pociski z ręcznej broni przeciwpancernej, miny itp.; wspierać atakującą piechotę i zwalczać lekko opancerzone pojazdy przeciwnika oraz cele nisko lecące. Siła ognia BMPT zapewnia wsparcie równorzędne dwóm zmechanizowanym plutonom sił konwencjonalnych[2][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rossijskaja armija woorużitsja tiażełym „Tierminatorom”. [w:] Lienta.ru [on-line]. 2005-03-15. [dostęp 2011-03-26]. (ros.).
  2. a b c d e f g Bojewaja maszyna poddierżki tankow – BMPT. [w:] Sowriemiennaja Armija [on-line]. 2010-08-14. [dostęp 2013-12-26]. (ros.).
  3. a b Proryw i Terminator idą do wojska w Rosji. [w:] Defence24 [on-line]. 2020-04-07. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  4. a b c Strona producenta.
  5. Andriej Garawski: Nsliednik „Terminatora”. [w:] Krasnaja zwiezda [on-line]. 2013-09-10. [dostęp 2020-04-17]. (ros.).
  6. Do 2010 goda Suchoputnyje wojska połuczat kompliekt nowoj bojewoj maszyny poddierżki tankow. [w:] Arms-tass [on-line]. 2007-06-01. [dostęp 2013-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)]. (ros.).
  7. Gusienicznaja tiechnika na paradie w Astanie budiet „pierieobuta w asfaltochodnyje baszmaki”. [w:] newskaz.ru [on-line]. [dostęp 2013-12-26]. (ros.).
  8. Pancerne Terminatory pokazane w Afryce | Defence24 [online], defence24.pl [dostęp 2024-05-01] (pol.).
  9. Wirtualna Polska Media S.A., Rosja: pancerne „Terminatory” w przyszłym roku. Nowa wsparcie czołgów, „tech.wp.pl”, 29 września 2017 [dostęp 2017-10-07] (pol.).
  10. Mateusz Zielonka: „Terminatory” na Uralu. [w:] Defence24 [on-line]. 2020-12-02. [dostęp 2020-12-04]. (pol.).
  11. Łukasz Michalik: BMPT Terminator w Ukrainie. Ciężki bojowy wóz wsparcia czołgów nie sprawdza się w walce. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. 2022-12-10. [dostęp 2022-12-17]. (pol.).
  12. Marcin Kozłowski: Rosyjski „Terminator” stanął w płomieniach. Wcześniej zachwalano go w telewizji. „Już nie wróci”. gazeta.pl, 2023-02-09. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
  13. Rosyjski Terminator po zmianach. Czy wrócił do produkcji? | Defence24 [online], defence24.pl [dostęp 2024-05-01] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]