Przejdź do zawartości

BAe ATP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BAe ATP
Ilustracja
BAe ATP SATA Air Açores
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

British Aerospace (BAe)

Typ

samolot pasażerski

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

6 sierpnia 1986

Lata produkcji

1988 - 1996

Liczba egz.

64

Dane techniczne
Napęd

2 x Silnik turbośmigłowy Pratt & Whitney Canada PW126A

Moc

1978 kW każdy

Wymiary
Rozpiętość

30,63 m

Długość

26,01 m

Wysokość

7,14 m

Powierzchnia nośna

78,3 m²

Masa
Własna

13 595 kg

Startowa

22 930 kg

Zapas paliwa

3778 dm³

Osiągi
Prędkość przelotowa

496 km/h

Pułap

7 600 m

Zasięg

1 825 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
64

BAe ATP (ang. Advanced Turbo-Prop, zaawansowany turbośmigłowiec) – brytyjski samolot pasażerski przeznaczony do obsługiwania połączeń lokalnych, wyprodukowany w liczbie 64 egzemplarzy przez firmę British Aerospace.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

ATP był odpowiedzią wytwórni British Aerospace na rosnące zapotrzebowanie na niewielki, tani, turbośmigłowy samoloty do obsługi lokalnych połączeń. Miał on konkurować z samolotami ATR 42 i De Havilland Canada DHC-8 Dash-8. 1 marca 1984 roku firma ogłosiła swoje zamiary względem nowego samolotu turbośmigłowego. Aby obniżyć koszty projektowania i produkcji sięgnięto po istniejącą już konstrukcję, samolot Hawker Siddeley HS 748, jego wariant Super 748. Poddano go modyfikacji polegającej na wydłużeniu kadłuba o 5,03 m, silniki Rolls-Royce Dart zastąpiono bardziej ekonomicznymi Pratt & Whitney Canada PW126 z nowymi, sześciołopatowymi śmigłami zaprojektowanymi wspólnie przez firmy British Aerospace i amerykańską Hamilton Standard. ATP otrzymał całkowicie skomputeryzowane wyposażenie kabiny pilotów. Prototyp nowej maszyny swój pierwszy lot wykonał 6 sierpnia 1986 roku[1]. We wrześniu 1988 roku samolot otrzymał homologację amerykańskiej Federal Aviation Administration. Pierwszy seryjny samolot wszedł do służby w liniach lotniczych British Midland 9 maja 1988 roku[2].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Samolot jest dwusilnikowym, metalowym dolnopłatem. Wolnonośne, dwudźwigarowe skrzydła o obrysie trapezowym z niewielkim skosem krawędzi natarcia i dodatnim wzniosem, w zewnętrznych częściach umieszczone są integralne zbiorniki paliwa. Płaty wyposażone są w klapy Fowlera i lotki. Metalowy kadłub o konstrukcji półkskorupowej. Usterzenie klasyczne, wolnonośne, statecznik pionowy o skośnej krawędzi natarcia, ster kierunku i ster wysokości jednodźwigarowy. Ster wysokości zaopatrzony w klapki odciążające. Usterzenie poziome o obrysie trapezowym. Podwozie trójzespołowe, przednie dwókołowe chowane do przodu do wnęki w kadłubie, główne, również dwukołowe i chowane do przodu do wnęk w gondolach silników. Dwa silniki turbośmigłowe Pratt & Whitney Canada PW126A napędzające sześciołopatowe, kompozytowe śmigła[2]. .

  • ATP Freighter - wersja sześciu samolotów ATP z powiększoną kabiną ładunkową
  • Maritime ATP - wersja zmilitaryzowana, przeznaczona do patrolowania obszarów morskich. Projekt nie doczekał się realizacji
  • ATP-AEW - wersja zmilitaryzowana, będąca propozycją dla Sił Powietrznych Australii na samolot wczesnego ostrzegania. Projekt nie doczekał się realizacji

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Samoloty niezapomniane modele 2013 ↓, s. 41.
  2. a b c Jacek Nowicki,British Aerospace Jetstream 31, „Lotnictwo”, nr 7 (1992), s. 44, ISSN 0867-6763

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]