Przejdź do zawartości

Augustyn Łosiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Augustyn Łosiński
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

8 stycznia 1867
Krzywniszki

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1937
Kielce

Miejsce pochówku

Kielce

Biskup diecezjalny kielecki
Okres sprawowania

1910–1937

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

24 kwietnia 1892

Nominacja biskupia

7 kwietnia 1910

Sakra biskupia

5 czerwca 1910

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 czerwca 1910

Konsekrator

Wincenty Kluczyński

Współkonsekratorzy

Stefan Denisewicz
Jan Cieplak

Augustyn Łosiński (ur. 27 grudnia 1866?/8 stycznia 1867 w Krzywniszkach koło Mohylewa, zm. 30 kwietnia 1937) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny kielecki w latach 1910–1937.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Gimnazjum ukończył w Dyneburgu. Uczęszczał do seminarium w Petersburgu i podjął studia w tamtejszej Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej. 24 kwietnia 1892 przyjął w Petersburgu święcenia kapłańskie. Był profesorem, ojcem duchownym i rektorem seminarium duchownego oraz kanonikiem kapituły katedralnej w Petersburgu. 7 kwietnia 1910 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji kieleckiej. Sakrę biskupią przyjął 5 czerwca 1910 w Petersburgu z rąk bp. Stefana Denisewicza, a ingres do katedry kieleckiej odbył 29 czerwca 1910. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii, w 1924 reaktywował kolegiatę w Wiślicy. Erygował muzeum, założył „Przegląd Diecezjalny”, w 1927 przeprowadził w Kielcach I synod diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów w 1925 diecezja została włączona do metropolii krakowskiej.

Przeciwnik ruchu ludowego, szczególnie ostro zwalczał zaraniarzy[1]. W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. Sympatyk Narodowej Demokracji[2]. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiem Józefa Piłsudskiego. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a Stolicą Apostolską. Nie wywiesił wtedy flag żałobnych, a tylko flagi państwowe bez oznak żałoby, a także odmówił żądaniu władz bicia w dzwony kościelne. Wówczas członkowie Związku Legionistów i innych organizacji prorządowych weszli samowolnie na dzwonnicę katedry i zaczęli bić w dzwony. Biskup wysłał ludzi, którzy usiłowali temu przeszkodzić, ale bezskutecznie, po czym doszło do zamieszek. Podburzony tłum usiłował wedrzeć się do rezydencji biskupa, co zostało udaremnione dzięki interwencji policji[3]. W maju 1935 minister Józef Beck zażądał od papieża Piusa XI odwołania Łosińskiego. Konflikt zakończył się dopiero wraz ze śmiercią biskupa.

Konsekrował biskupa pomocniczego kieleckiego Franciszka Sonika (1936)[4]. Był współkonsekratorem w czasie sakry biskupa pomocniczego łuckiego i żytomierskiego Longina Żarnowieckiego (1910), biskupów sandomierskich: diecezjalnego Mariana Józefa Ryxa (1910) i pomocniczego Pawła Kubickiego (1918) oraz biskupa diecezjalnego częstochowskiego Teodora Kubiny (1926)[5].

Pochowany został w krypcie kieleckiej bazyliki[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. T. Domański, Postawy społeczno-polityczne duchowieństwa diecezji kieleckiej w latach 1864–1914. TKN Kielce 2008, s. 189-204.
  2. A. Kołodziejczyk, Ruch ludowy a Kościół rzymskokatolicki w latach II Rzeczypospolitej. Warszawa 2002, s. 122.
  3. Gazeta Lwowska”, nr 111/1935, s. 4.
  4. K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy Kościoła kieleckiego (1805/1882–2007). „Kieleckie Studia Teologiczne”. T. 7 (2008). s. 260. ISSN 1730-072X. [dostęp 2017-08-18]. 
  5. Augustyn Łosiński. catholic-hiearachy.org. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  6. Krypta. [dostęp 2018-05-18].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]